Archief

juni 2017

Gezondheid

Foto’s: een vertekening van de werkelijkheid

Nu ik genoodzaakt werd om alle foto’s die ik van het internet had geplukt, te verwijderen (omdat ze niet gratis bleken te zijn), heb ik me maar eens beter verdiept in wat er wel en niet mag. Vanaf vandaag zal ik dus foto’s kiezen waar geen vergoeding voor de auteursrechten aan verbonden is. De sites die ik vooral zal gebruiken zijn Pexels.com en Publicdomainpictures.net.

Journalisten en professionele fotografen vechten voor hun inkomen

Nu bijna iedereen een mobieltje heeft dat foto’s kan maken, is er aan fotomateriaal geen gebrek. Enerzijds zou je dus kunnen zeggen dat een foto steeds minder waard wordt (teveel van hetzelfde), anderzijds kan iedereen ook zomaar een unieke shot maken die van grote waarde is. Waar vroeger een journalist (cameraman) ter plekke moest zijn om belangrijke beelden vast te leggen, kan iedere passant dat nu doen. Daardoor kan een foto van de journalist ineens minder waard worden dan die van een willekeurige burger. En dat maakt natuurlijk dat vooral de professional het internet gaat afstruinen om te kijken waar er nog wat geld te halen valt. Dat is volkomen begrijpelijk, want we hebben de auteursrechten natuurlijk niet voor niets in de wet  vastgelegd.

Fotoshoppen: de werkelijkheid mooier maken

Geeft iedere foto de werkelijkheid weer? Nee, want intussen worden bijna alle foto’s bewerkt (het zogenaamde fotoshoppen). Alle ongewenste oneffenheden kunnen worden weggewerkt, terwijl ook het contrast, de helderheid en de belichting achteraf kan worden aangepast. Dit maakt dat elke foto mooier kan worden gepresenteerd dan hij in oorsprong was. Enerzijds leidt dit tot bijzonder artistieke beelden, maar het kan ook behoorlijk misleidend zijn.
Zo gaan in de modewereld al jaren stemmen op om het fotoshoppen te verbieden omdat zowel de modellen zelf als de kleding letterlijk in een mooier daglicht worden geplaatst dan ze werkelijk zijn.  En iedereen, die wel eens kleding via internet heeft gekocht, kan daar vast over mee praten. Wat zulk prachtig materiaal leek op de foto, blijkt dan ineens flodderstof te zijn en ook de pasvorm van de kleding is dan ineens een stuk minder gestroomlijnd.

Gewoon zien en betasten

Of het nu om de natuur gaat, over mensen of over kleding: er gaat niets boven het gewone zien en betasten van dingen. Want dan weet je pas wat voor vlees je in de kuip hebt, en dan kun je de totaliteit ervaren van datgene wat er is. Dan is er geen optisch bedrog en dan pas weet je of iets of iemand bij je past. En wat is er nog volmaakter dan zelf de natuur in te gaan en de geur op te snuiven van de plek waar je bent en de grootsheid te ervaren van het landschap waar je in verkeert.

Daar kan geen foto of film aan tippen, want die blijken dan een slap aftreksel te zijn van de werkelijkheid.

De tong: wat die ons kan vertellen

 

Gezondheid

Even nadenken over auteursrechten

Ik moet even nadenken over het onderwerp ‘auteursrechten’. Er heeft mij een advocaat benaderd omdat ik op koningsdag een foto van Willem Alexander en Maxima heb gebruikt die niet door mij is gemaakt maar door een professioneel fotograaf. Hierdoor heb ik deze fotograaf in alle opzichten schade toegebracht (volgens hun lezing), dus ik moet nu even uitzoeken wat dit allemaal betekent.

Dat hier met twee maten wordt gemeten, is wel duidelijk. Want iedereen plaatst alles op internet omdat het gezien en met anderen gedeeld moet worden, maar als je dat ‘delen’ via een eigen blog doet mag het niet.

Ik weet dat ik de naam van de betreffende fotograaf er niet heb bij gezet, maar die stond er (bij mijn weten) niet bij. Dus de grote vraag voor mij is waarom professionals die zoveel waarde hechten aan hun foto’s en ander materiaal dit op internet zetten zonder het te versleutelen. Als je niet wilt dat het gekopieerd wordt, zorg dan dat dat ook niet kan!

Dus ik wacht nu even af welke gevolgen dit voor mij heeft, en ik ga natuurlijk even uitzoeken wat er wel en niet mag, en hoe dat allemaal moet met die vermeldingen. Dus het wordt nog vervolgd.

Roel Dijkstra en I-ee

Voordat ik hier weer de fout inga, geef ik maar even de namen waar het om gaat: de fotograaf van die foto is Roel Dijkstra, en het advocatenkantoor dat zich bij jou komt melden als je de auteursrechten schendt zou zo maar I-ee uit Uitgeest kunnen zijn.

Dan heb ik het nu toch een beetje goed gemaakt, hoop ik.

Foto’s: een vertekening van de werkelijkheid

 

 

 

Gezondheid

Vintage Love en Zomerzotheid

Deze zomer krijgen we bij Net 5 volop films te zien uit de oude doos. Dan is het de maand van de vintage-love, met films als Robin Hood, Dirty Dancing, Pretty Woman en Sissi. Heerlijk onschuldige films waar je een warm en gezellig gevoel aan overhoudt en niet al te lang over blijft piekeren.

Het spijtige is alleen dat daar geen oude Nederlandse films tussen zitten. Want hoe leuk zou het niet zijn om een maandje onder te duiken in ons eigen vintage-sfeertje met onder andere Zomerzotheid en het Dagboek van Joop ter Heul (Tv-serie), Turks Fruit en Rooie Sien.

Zomerzotheid: zorgeloos genieten

Zomerzotheid is een Nederlandse film uit 1936 in geluid en zwart-wit, naar het gelijk genaamde boek van Cissy van Marxveldt uit 1927. Het verhaal van deze jongedamesroman speelt zich af in de jaren twintig. Vier jonge dames die in het dagelijks leven studeren, beleven de zomer van hun leven. Een van de dames, de naïeve Ella, beweert tegen de anderen, dat ze een jonkheer herkent aan zijn gedrag en manieren. Op het terras waar ze zitten, verblijft een paar tafeltjes verder een jonkheer met zijn chauffeur, die hierin wel een uitdaging ziet en van rol wisselt met zijn chauffeur. Dit met alle doldwaze situaties van dien.

Joop ter Heul: vrolijkheid ten top

Een andere aanrader is Het Dagboek van Joop ter Heul, een Tv-serie die gebaseerd is op een boekenserie die eveneens door Cissy van Marxveldt is geschreven. Deze bevat eenzelfde jeugdige onschuld in de vorm van Joop ter Heul, de hoofdfiguur. Deze heldin, met haar te lange armen, te grote voeten, piekende haren en een uitgebreide schare vriendinnen was in het midden van de vorige eeuw een rolmodel voor elke jonge vrouw. Ze was opgewekt, eerlijk en recht door zee. Maar ook onhandig, lawaaierig en baldadig. Haar vriendinnen zijn vrolijke schaduwen van haarzelf, allemaal in het bezit van ongeveer één eigenschap. Pop is onverschillig, Pien artistiek, Noortje hooghartig, Loutje lief, Kit olijk en Conny koket. En al deze types zijn in staat om elkaar, met humor en blijdschap, te accepteren zoals ze zijn.

Geluk was toen heel gewoon

Deze oude boeken getuigen, net als de oude films, van een tijd waarin geluk heel gewoon was en de ongemakken van elke dag nog met een lach en een traan werden opgelost. Geen drank en drugs, geen agressie, geen relatiebreuken, geen blijvende wrok en haat. Geen pesterij, wel een onschuldige plagerij.

Dus als je aan de waan van de dag wilt ontsnappen en wilt weten hoe je kunt genieten zonder mobieltje en internet, haal dan ons eigen erfgoed uit de vintage-periode tevoorschijn.

Even nadenken over auteursrechten

Gezondheid

Vijandschap: op ramkoers zitten

Er zijn mensen die echt vijanden hebben, en er zijn mensen die echt vrienden hebben. Maar als je ze allebei hebt, dan weet je zeker dat je mensen in beweging brengt. Want vijand en vriend zijn de twee kanten van een medaille: de medaille van de betrokkenheid.

Was sich liebt, das neckt sich

Onze oosterburen kennen een mooie uitspraak die wij zelf niet hebben: was sich liebt, das neckt sich. Dit wil zeggen dat je een ander alleen maar pijn kunt doen als je heel betrokken bent bij die persoon of van iemand houdt. Want alleen als je betrokken bent bij iets of iemand kun je geraakt worden. Zowel in positieve zin (vriendschap) als in negatieve zin (vijandigheid).

Maar weinig gevoelens zijn zo sterk als die van vijandigheid. Het is een combinatie van haat, nijd, wrok en rivaliteit, gebaseerd op de onmacht in jezelf om te kunnen dealen met iemand anders visie of gedrag. Daar komt in veel gevallen ook het begrip jaloezie bij kijken omdat de anders iets uitdraagt of uitstraalt waar je zelf niet aan kunt tippen.

Een vijand zit altijd in jouw vaarwater

Iemand die je niet voor de voeten loopt, kan nooit je vijand worden. Want dan ga je letterlijk en figuurlijk aan deze mens voorbij. Maar zodra iemand in jouw vaarwater zit, met dezelfde onderwerpen bezig is als jij, dan bestaat het gevaar dat je boos en agressief wordt om de bewegingen die de ander maakt. Als je daar niet om heen kunt, dan zit die ander (de vijand) je letterlijk in de weg. Ligt dat dan aan die ander? Nee, want we varen allemaal op hetzelfde water en iedereen mag zijn eigen koers bepalen.

De kunst van het laveren

De zeilsport biedt ons alle spreekwoorden die we nodig hebben om die levenszee te bevaren. Iedereen die wel eens gezeild heeft, weet dat de grote kunst die van het ‘laveren’ is: zigzaggend tegen de wind in proberen je koers te houden. Zoveel mogelijk wind in je zeilen houden zodat je niet aan lager wal raakt. En iedereen die je kruist, voldoende ruim sop geven om niet op ramkoers te komen (botsen).

Vijandschap is niets anders dan de situatie, waarin je het idee hebt dat de ander de wind uit je zeilen haalt. Maar het is niet die ander die dat doet, maar jijzelf. Omdat je niet in staat bent daar omheen te laveren. De ruimte is er wel, maar je kiest liever voor de ramkoers omdat je die ander zijn vrijheid (zijn koers of doel) niet gunt.

Vintage love en Zomerzotheid

Gezondheid

Tienerdochters: vaak moeders beste vriendin

Of het nu ligt aan het feit dat ouders vaak maar twee kinderen hebben (idealiter een meisje en een jongen) of aan de mobiele telefoon, de band tussen moeders en dochters is vaak onafscheidelijk. Dit geldt niet alleen voor gescheiden moeders maar ook voor de gehuwde. Het lijkt er op dat de moeder vooral de beste vriendin wil zijn van haar dochter en geen moment van haar ontwikkeling wil missen.

Hele dag Appen: voortdurend aandacht

Moeders en dochters zijn zomaar in staat om elkaar 10 keer per dag te appen, om de inhoud daarvan ook nog eens uit te wisselen met anderen. Beiden staan deze wederzijdse bemoeienis in hun doen en laten toe, om uiteindelijk te eindigen als een soort Siamese tweeling met dezelfde stijl en smaak. Maar beiden hebben niet in de gaten met hoeveel manipulatie dit gepaard gaat. Hun excuus is dat het contact zo gezellig is, maar uiteindelijk dreigt het gevaar dat beiden te afhankelijk blijven van elkaars instemming en aandacht.

Ziekmakende afhankelijkheid

Een dergelijke situatie kan leiden tot een jonge vrouw die voortdurend twijfelt en altijd in de buurt van de moeder denkt te moeten blijven. Ze heeft niet geleerd om dingen zonder overleg of goedkeuring te doen, zal onzeker zijn in het nemen van haar eigen beslissingen en moeite hebben om haar eigen weg te gaan. Maar zodra ze zich hiervan bewust wordt (vaak door partner of vrienden) zal ze zich ‘klein gehouden’ en geclaimd voelen, met alle frustratie en schuldgevoelens van dien.

Daarnaast komt de moeder in de problemen omdat ze zich onvoldoende beweegt in eigen leeftijdsgroep en haar dochter niet los kan laten. Ze wil haar unieke plaats en positie van ‘beste vriendin’ behouden als haar dochter een partner krijgt, en in het ergste geval  verwijt ze de dochter dat deze ondankbaar is door haar buiten te sluiten.

Zo worden beiden uiteindelijk gefrustreerd in hun zo onafscheidelijke band, waar in sommige gevallen alleen maar aan te ontsnappen valt door een moedwillige breuk op latere leeftijd.

Gun je kind een eigen leven

Als we van kinderen gezonde volwassenen willen maken, dan zullen we ze een eigen leven moeten gunnen. Een leven waarin plaats is voor geheimen, voor ondeugden, voor builen vallen en fouten maken die ze zelf moeten oplossen. Alleen op die manier worden mensen weerbaar en zelfstandig, in staat om hun eigen leven te leiden. Als ouders een kind alleen maar willen beschermen en elke steek oprapen die het laat vallen, dan creëren we een generatie van afhankelijke mensen die de eigen verantwoordelijkheid voortdurend afschuift op anderen.

Opvoeden is vooral begeleiden: er op toe zien dat kinderen zich naar hun eigen aard kunnen ontwikkelen. En probeer je kind vooral niet jouw gelijke te laten zijn, of (erger nog) dat grote ideaal dat jij ooit van jezelf voor ogen had. Want daar doe je de eigenheid van je kind beslist mee te kort.

Vijandschap: op ramkoers zitten

 

Gezondheid

Tienerjongens: moeite om hun identiteit te ontwikkelen

Het vreselijke nieuws dat een paar 14-jarige meisjes door mannelijke leeftijdsgenoten zijn omgebracht, maakt weer duidelijk dat tienerjongens het in deze tijd niet gemakkelijk hebben. Ook deze jongens zijn immers als twee lieve, onschuldige baby’s geboren. Maar hoe kan iemand dan zo ontsporen?

Vaders niet (meer) in beeld

Een heel belangrijk verschijnsel is dat veel jongens moeten opgroeien zonder ‘man’ (vader of vaderfiguur) in hun omgeving. Ze worden, na een scheiding, vooral toevertrouwd aan de moeders en als er sprake is van een vechtscheiding komen ze meteen al in een emotionele spagaat terecht. De vader deugt immers niet, en met een beetje pech verdwijnt deze jarenlang uit beeld. Daarnaast is er in het lagere onderwijs nauwelijks een man te vinden en zijn er ook geen grotere broers in het spel waar ze zich aan kunnen spiegelen.
Is het dan gek dat zulke jongens niet weten hoe ze zich als een man moeten gedragen? (zie ook mijn artikel over mannelijke en vrouwelijke aspecten van 13 maart jongstleden)

Schuldgevoel van ouders

Iets anders wat kinderen geestelijk misvormt is het schuldgevoel van ouders waardoor ze geen ‘nee’ meer durven zeggen. Vooral na een scheiding doet dit zich vaak voor en wordt alles met de zogenaamde mantel der liefde bedekt: ‘het kind heeft het al zo moeilijk’.
Het kind heeft natuurlijk door dat hij alles kan maken, en wordt zo niet alleen de manipulator of de tiran van zijn ouders maar ook van anderen in zijn omgeving. Omdat hij nooit een halt krijgt toegeroepen of de consequenties van iets hoeft te dragen, zal hij zijn grenzen steeds verder verleggen om iedereen naar zijn hand te zetten.

Seks is macht

De tieners van nu hebben al lang geleerd dat seks gelijk is aan macht. Dat weten ze van internet, uit de media, van school. En meisjes voeden dat idee door dit machtsspelletje al jong mee te spelen en duidelijk te maken wie er met haar mag ‘neuken’ en waarom. In de ergste gevallen wordt dit allemaal ook nog eens uitgespeeld via de sociale media, waardoor er een emotionele schade wordt aangericht die onmeetbaar is. En dan hoeven we alleen maar te wachten op de ontsporing van dit kind, die een logisch gevolg is van de onmacht om mee te tellen of gezien te worden.

Meer respect voor de vader

Ik zou hier willen pleiten voor meer respect voor de vader als opvoeder van zijn kind (vooral van de jongen).  En dan spreek is met name de vrouwen aan. Zorg alsjeblieft dat je niet in een vechtscheiding belandt en bedenk dat de vader evenveel recht heeft op zijn kind als jij zelf. En ga begrijpen hoe belangrijk mannen zijn in het leven van een jongen. Hoe kunnen zij zich anders als man ontwikkelen en ontdekken hoe ze met hun mannelijke krachten om moeten gaan?

Wat dat betreft herhaal ik hier nog even wat onze Koning in zijn bekende interview zei: “ik heb er veel last van gehad dat ik het gevecht niet aan kon gaan met mijn vader toen ik volwassen moest worden. Ik moest hem ontzien omdat hij depressief was”. Want zelfs een chronisch zieke vader, die nog gewoon thuis is, kan een soortgelijk probleem vormen in de ontwikkeling van een kind.

De volgende keer kom ik op de moeder en de dochter.

Tienerdochters: vaak moeders beste vriendin

 

 

Gezondheid

De arts krijgt de zwarte piet

Op dit moment worden we bijna dagelijks geconfronteerd met de spermabank en kinderen die door donoren verwekt zijn. Naar schatting zijn er tot 2004 zo’n 40.000 kinderen met behulp van onbekend donorzaad geboren, kinderen die nu op zoek gaan naar hun biologische vader. Dat laatste kan ik wel begrijpen, maar dat de moeders in kwestie de ‘reddende dokter’ Jan Karbaat nu ineens als viezerik neerzetten vind ik behoorlijk onterecht.

Het begin: een anonieme donor

In de jaren ’70, toen de eerste spermabanken ontstonden, waren alle donoren anoniem. De meeste mannen wilden –terecht- niets met de eventuele relationele- of economische gevolgen van hun goede daad te maken hebben. Dat was ook de reden dat zich maar een beperkt aantal mannen als donor meldde, met als gevolg dat dezelfde donor in meer gevallen werd ingezet.

Nu één van die donoren de dokter zelf bleek te zijn, noemt iedereen hem een viezerik en de hele zaak walgelijk. Maar deze man mocht toch met alle recht ook zelf donor zijn, vanuit dezelfde motivatie als al die andere mannen? Wat is daar nu ineens vies en walgelijk aan? Hij heeft die vrouwen niet verkracht maar alleen op de afgesproken manier het kind bezorgd met blauwe ogen en blond haar waar ze om vroegen. Volgens collega’s heeft hij op die manier ‘gerommeld met de natuur’. Hoezo? Daar zijn toch talloze wetenschappers dagelijks mee bezig om de gewenste ‘übermensch’ na te streven?!

Alles willen hebben en de gevolgen niet willen dragen

Waar het mij vooral om gaat, is dat veel mensen alles willen hebben maar de gevolgen daarvan niet willen dragen. Want als het verkeerd uitpakt, dan krijgt de ander de schuld. En zeker in de gezondheidszorg krijgt de arts al snel de zwarte piet toegeschoven. Nu gaat het over donorzaad, dan weer over ingevroren en verwisselde eicellen, cosmetische ingrepen of een ingewikkelde operatie. De klant vraagt (of eist) en de arts moet maar leveren. Geen mens in onze maatschappij die zo kwetsbaar is geworden als de arts, want die moet alles zien en kunnen, precies zoals de ‘patiënt’ het voor ogen heeft. En als dat niet helemaal lukt, dan krijgt de persoon in kwestie dollartekens in zijn ogen en regent het schadeclaims.

Daar gaat het –wat mij betreft- goed fout. Ik kom hier nog op terug bij de orgaandonatie, een ander belangrijk punt van discussie en overweging.

Tienerjongens: moeite om hun identiteit te ontwikkelen

 

 

Gezondheid

Een basisinkomen voor elke volwassene: gelukkig(er)

Al jaren zingt het rond en afgelopen week kwam het onder de aandacht bij Radar: het basisinkomen (in de serie Kans op werk). Gratis geld van de overheid om iedereen te kunnen laten participeren in de maatschappij. En dat wordt eigenlijk ook hoog tijd want er is al lang geen (passend) werk meer voor iedereen.

Veranderende economie

Onze economie verandert in snelle vaart en de technologische vooruitgang maakt veel werk overbodig. Tegelijkertijd wordt er veel onbetaald maar uitstekend werk verricht door de vele miljoenen vrijwilligers. En het moederschap, dat nog steeds onbetaald is, wordt nog steeds niet meegerekend in ons bruto nationaal product. Het wordt dus hoog tijd om onze inkomensverdeling eens wat anders te benaderen.

Luilakken

De grote weerstand tegen het basisinkomen komt van mensen die zelf niet gelukkig zijn in hun werk en maar weinig begrijpen van de economie. Deze mensen roepen dat ‘luilakken dat niet verdienen’. Maar iedereen die wel eens noodgedwongen heeft moeten luilakken, weet dat dat uitermate vervelend is. Want als je de hele dag geen kant op kunt, zorgen hebt om het brood op je plank of het dak boven je hoofd dan heeft het leven je weinig te bieden. Dus als jij denkt dat deze mensen zich nog langer nutteloos willen voelen en willen blijven luilakken, ga dan vooral luisteren naar wat daar over wordt gezegd in Radar.

Wie zal dat betalen?

Het basisinkomen is gebaseerd op een herverdeling van geld: iedereen een deel uit de grote pot. En die grote pot is er al lang, maar die wordt nu versnipperd over allerlei uitkeringen en toeslagen. Bovendien gaat dat voor een groot deel naar ambtelijke organisaties die deze uitkeringen allemaal moeten bewaken.

Daarnaast neemt de gezondheid toe van mensen als ze een basisuitkering krijgen (luister naar wat de experimenten hebben opgeleverd) als ook de creativiteit en het ondernemerschap. Niemand zit meer in een baan die een burn-out oplevert, en niemand hoeft meer depressief te zijn omdat hij geen kant op kan vanwege de angst dat hij zijn inkomen in de waagschaal stelt. Per saldo zullen wij er met zijn allen gezonder en gelukkiger van worden.

Petitie tekenen?

Meer informatie over het basisinkomen kun je, naast ‘uitzending gemist’ ook vinden op:

https://decorrespondent.nl/10065/basisinkomen-de-utopie-van-gratis-geld-in-13-vragen-en-antwoorden/1304843368290-6b7b5a5f.

En als je je steun wilt betuigen aan dit idee, dan kun je een petitie tekenen via deze link: https://radar.avrotros.nl/#

De arts krijgt de zwarte piet

 

 

Powered by themekiller.com