Archief

september 2017

Gezondheid

Perfectionisme: een frustrerend streven

Iets wat volgens het alternatieve denken ook met kanker te maken heeft, is het hedendaagse streven naar perfectionisme. Alles moet glad zijn en strak, en nergens mag iets aan mankeren. De buitenkant is vele malen belangrijker geworden dan de binnenkant. Het gaat niet meer om onze intrinsieke waarde maar om hoe we ons in de buitenwereld presenteren. En dat is uitermate frustrerend omdat ‘het ideaal’ nooit haalbaar is.

De Schone Schijn

Op de een of ander manier zijn we dol geworden op de schone schijn. “Als er het er maar goed uit ziet”. Of het dan nep is, maakt niet uit. Want wat we willen uitstralen naar de buitenwereld moet perfect zijn en ‘hot’, volgens de nieuwste trends.

We maken ons voortdurend druk om geld en goederen, verzekeren ons voor alles wat er in het leven fout kan gaan en als we op vakantie zijn moet alles voldoen aan het ideaalplaatje dat we daar zelf van hebben. We zijn bang geworden voor stof en bacteriën, kopen voorgefabriceerd voedsel en hebben meer aandacht voor ons uiterlijk dan voor het innerlijk.

Zo is de schone schijn, de glans en de glitter, maatgevend geworden voor de westerse mens.

Zo aardig en gezellig

Vind je dat het allemaal wel meevalt, ga dan eens kijken op de sociale media. Elke ‘post’ of selfie toont het opperste geluk, het ultieme plezier of succes en kan per definitie rekenen op de reacties die daarmee nadrukkelijk worden uitgelokt: ‘lief’, ‘mooi’ en ‘geweldig’. Niemand brengt ellende en tegenslag in beeld, behalve als het om leedvermaak gaat.

Oppervlakkig bekeken zijn we nog nooit zo blij geweest met onszelf (narcisme). We laten iedereen weten welke interessante dingen we doen, maar geven niets prijs over hoe we ons voelen. Onze kinderen zijn voorbeeldig en we achten ze niet tot enig kwaad in staat. Maar het pesten viert nog altijd hoogtij en als er iemand depressief blijkt te zijn of zichzelf van het leven beroofd, dan zijn we verbijsterd. Want het is of was toch zo’n aardig en gezellig mens.

Kankeren

Op deze manier is de welvaart onze ondergang. Want als er iets niet ideaal of perfect is, raken we gefrustreerd en gaan we ‘kankeren’ op anderen of op de maatschappij als zodanig. We worden niet alleen boos als er iets niet loopt volgens plan, maar ook als de buurman zijn stoep niet veegt, iemand andere opvattingen heeft of zich niet gedraagt volgens het geijkte patroon. En dat geijkte patroon van ‘hoe het hoort’ neemt steeds engere vormen aan.

Zo is onze maatschappij een kankermaatschappij geworden, waarin alles anders is dan het lijkt te zijn en iets of iemand nooit goed genoeg is. En dat is ‘killing’.

Het portret van kanker

Gezondheid

Gezwelvorming: de woekering van onvermogen

Veel mensen hebben dagelijks met stress te maken en het gevoel dat er iets niet lukt. Bij de een is dat de constante strijd om op tijd te zijn (met wat dan ook) en bij de ander is dat een voortdurend verlangen naar iets wat hij of zij graag wil hebben. Maar wanneer worden gevoelens van onvermogen (stress) een serieuze ziekmakende factor?

Diep in je hart

Of stress belangrijke effecten op het lichaam heeft, hangt af van wat er diep in je hart gebeurt. Als je je gewoon moet haasten om iets te halen, dan kun je dat zien als een mooie fitnessoefening tussendoor. En als je heel hard verlangt naar iets, dan kan dat je sterk motiveren om daar heel creatief naar toe te werken.
Maar beide dingen kunnen ook maken dat je jezelf voortdurend onder druk zet of alles als negatief ervaart. En als dat gecombineerd wordt met een blijvend gevoel van machteloosheid om daar verandering in te brengen, wees dan op je hoede. Want dan wordt het allesbepalend voor je geestelijke en lichamelijke gezondheid.

Echt stress: pijn, woede, haat, wrok, teleurstelling

Echte stress is meer dan haast. Het is een diepe spanning en frustratie met betrekking tot iets wat niet naar wens verloopt: het niet kunnen bereiken (of handhaven) van een bepaalde positie of relatie. Dan blijf je als het ware hangen in een gevoel van onvermogen om met de stroom van het leven mee te gaan en gewoon te genieten.

De (voor jou) ‘ideale’ situatie is niet haalbaar of niet meer aanwezig, maar je blijft vechten tegen het gevoel van falen of pech, tegen de pijn van een verlies of de teleurstelling over een mislukking. En als je dan ook nog inwendig boos bent, met gevoelens van haat of wrok (ook aan jezelf gericht), dan is dat ziekmaker nummer 1.

Bol van ellende

Als je zo’n bol van ellende niet los kunt laten, dan gaan er dingen in je woekeren, aan je vreten. En zo’n geestelijke ‘woekering’ zal  leiden tot een lichamelijke woekering (niet meer te controleren wildgroei). Dan ontstaat er een gezwel in de diepere lagen van je gevoelsleven dat zich kenbaar maakt in de diepere lagen van je lichaam.

Wordt vervolgd.

Perfectionisme: een frustrerend streven

Gezondheid

Kanker: epidemie van de 21ste eeuw

Elke dag horen we nieuwe verhalen over mensen die aan kanker lijden. Deze ziekte zal ongetwijfeld als de epidemie van de 21ste eeuw de geschiedenis in gaan. Want inmiddels ziet het er naar uit dat 1 op de 3 mensen zelf met deze ziekte te maken krijgt. Elke keer opnieuw wordt er gecollecteerd en al 50 jaar lang wordt er intensief onderzoek naar gedaan. Dit alles met de bedoeling om deze ondoorgrondelijke ziekte ooit te kunnen bedwingen.

Maar wat is kanker precies? En waarom hebben we daar in onze maatschappij nu zo massaal mee te maken? Hier het eerste deel van mijn kijk op dit onderwerp.

Al vele eeuwen bekend

Al eeuwenlang is kanker een ziekte die bijzondere aandacht krijgt. In het oudst bekende medische handboek van de Indiër Ramajaha (2000 voor Christus) wordt al gesproken over deze ‘dodelijke gesel’. Rond 400 voor Christus trok de Griekse geneesheer Hippocrates de conclusie dat vooral de zogenaamde melancholische types te maken kregen met kwaadaardige gezwellen, en in 190 na christus gaf ook de Romeinse geneeskundige Galenus aan dat melancholische vrouwen wel aan borstkanker stierven maar de sanguinische niet (de begrippen melancholisch en sanguinisch komen uit de oude humoraal leer in de natuurgeneeskunde).

Na de middeleeuwen waren het mensen als Richard Guy (Engelse chirurg, 1750) en briljante artsen als Snow, Paget en Cutter (1880) die op een soortgelijke verband wezen tussen de persoonlijkheid van iemand en het krijgen van de ziekte kanker. Maar in de 20e eeuw, toen de geneeskunde zich steeds meer richtte op het kleine detail (het moleculaire en stoffelijke niveau) is de betekenis van onze ‘psyche’ bij ziekte gewoon uit beeld geraakt.

Pas vanaf 1965 is de samenhang tussen geest en lichaam weer enigszins betrokken in het onderzoek naar de oorzaken van kanker. Maar deze “andersdenkende” onderzoekers (uit alle windstreken afkomstig) zijn zelden genoemd, laat staat geroemd.

De essentie van kanker

Kanker is een ziekte waarbij er iets fout gaat in de aanmaak van nieuwe lichaamscellen. Deze doen gewoon niet meer wat ze moeten doen (zich vormen tot bruikbare en gezonde cellen) en vormen grote, nutteloze gezwellen. Deze wildgroei kan overal in het lichaam plaatsvinden en de wetenschappers hebben nog geen idee waar dat door komt. Er komt namelijk geen bacterie of virus aan te pas, en ook andere indringers van buitenaf zijn zelden te vinden. Dus wordt er naarstig gezocht in de genen (DNA-foutjes) om daar de boosdoener aan te kunnen wijzen.

Eerder genoemde alternatieve onderzoekers laten zien dat we het misschien gewoon moeten zoeken in het menselijk gedrag van deze tijd. Want waarom veranderen die genen ineens? (zie ook mijn artikel “ziekte: genetisch bepaald?” van 22 november 2016).

De kankermaatschappij

Het lijkt er op dat we letterlijk en figuurlijk in een ‘kanker-maatschappij’ leven. Rüdiger Dahlke heeft hier 25 jaar geleden een uitgebreid betoog over geschreven in zijn boek “Ziek zijn, signalen van de ziel”. Hij ziet kanker als een karikatuur van onze werkelijkheid. Evenals de kankercel uit is op verovering van het hele lichaam en alles aan haar wil te onderwerpen, wil de westerse maatschappij het leven –liefst op wereldniveau- naar haar hand zetten. Het kankerachtige ‘expansiestreven’ zien we overal in terug: in de industrie, de moderne steden, het landschap. Op alle hoeken en gaten wordt de aarde op kankerachtige wijze aangevreten en zonder erbarmen van haar natuurlijke weerstand (en ontwikkeling) beroofd. Dit aldus Dahlke.

Hij noemt de groei van onze economie even krankzinnig als het woekeren van kankercellen. Ook zegt hij dat de moderne maatschappij –ondanks haar streven naar een persoonlijke ontplooiing- door haar toedoen maakt dat iedereen zich voegt naar vaste strukturen en gekweld wordt door onzekerheden en angsten. Dit alles dankzij beloningen als status, geld en materie. Het gevolg is dat de menselijke ontwikkelingsweg, de zelfontplooiing, daarmee volledig opzij geschoven wordt. Zie daar onze kankerpersoonlijkheid: de mens, die zich in extreme mate heeft aangepast en probeert zich naar de geldende normen te voegen en niemand lastig te vallen door zelf eisen te stellen.

In het volgende artikel komen de (eensluidende) conclusies van een aantal andere onderzoekers aan de orde.

Gezwelvorming: de woekering van onvermogen

 

 

 

 

Gezondheid

Hotel Mama

Arme student

Er kwam een protest van jewelste toen de overheid besloot om de studenten geld te laten lenen in plaats van te geven. Maar die geluiden zijn verstomd nu de maatregel onbedoeld positieve kanten blijkt te hebben. Niet omdat jongeren sneller gaan studeren en blij zijn met een schuld maar omdat er min of meer ‘gratis’ kan worden opgepot.

Sparen van gratis geleend geld

Doordat studenten steeds minder colleges hoeven te volgen, zijn de (bij)baantjes vaak belangrijker dan de studie zelf. In veel gevallen zijn de rollen dus omgedraaid (is de studie bijzaak) en wordt er zo hard mogelijk gewerkt aan het vergaren van geld. De gratis lening van de overheid blijkt dan een welkom extraatje in de reservepot: een pot die nodig is voor festivals en partijen, een grote wereldreis of dat te gekke huis.

Nog nooit is de student zo vermogend geweest. Want de gemiddelde student anno 2017 heeft een besteedbaar inkomen dat hoger is dan dat van een werkende jongere. Het minimumloon van een 20-jarige is immers zo’n € 1.000,00 bruto per maand terwijl de even oude student meer dan  € 900,00 netto (!) te besteden heeft.

Zo lang mogelijk onder moeders vleugels

De jeugd van nu is niet alleen in weelde opgegroeid maar blijft ook zo lang mogelijk onder moeders vleugels. Het aantal studenten dat op kamers gaat, is in twee jaar tijd maar liefst met 30% afgenomen. En ook de werkende jongere kiest zolang mogelijk voor het comfort van het all-inclusive Hotel Mama. Een hotel dat voor alles zorgt en haar gasten zo lang mogelijk in de watten legt. Want Mama zelf heeft haar investeringen vaak al afbetaald en weinig anders om handen dan het ‘zich bemoeien’ met anderen.

Missen van de ‘kick’

De meeste ouderen onder ons zijn niet jaloers op de gasten van het all-inclusive hotel. Want hun jeugd was een avontuurlijke reis volop uitdagingen en problemen, waar je door niemand voor werd behoed. Toen mocht je nog builen vallen en vechten voor  je plek.

Maar als je je vingers nooit hebt gebrand aan iets, het gras altijd voor jouw voeten is weggemaaid, je voortdurend uit de wind bent gehouden of je nek nooit hebt uit mogen steken, dan weet je niet waar het leven eigenlijk om draait. Dan mis je de kick van het leven zelf: al die pluimpjes en schouderklopjes die je jezelf kunt geven als er iets gelukt is of als je weer een stapje verder bent. En dan ga je op zoek naar die andere kick: die van drank en drugs.

Kanker: epidemie van de 21ste eeuw

Powered by themekiller.com