Archief

september 2016

Gezondheid

Vaccinaties: chronisch zieke kinderen en ADHD

Een groot verschil van inzicht tussen de reguliere geneeskunde en de alternatieve betreft de vaccinaties. Voor de eerste groep kan er niet genoeg gevaccineerd worden om het kind voor allerlei ziekten te behoeden, terwijl de andere vaccinaties absoluut overbodig en zelfs destructief vinden. Wie heeft er hier gelijk?

Post vaccinaal syndroom (PVS)

Het valt niet te ontkennen dat het aantal chronisch zieke kinderen sinds het invoeren van ons vaccinatieprogramma met grote sprongen is toegenomen. De Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken (NVKP) probeert dit probleem al jarenlang te laten doordringen tot de wereld van de ‘geneeskunde’, maar zonder resultaat. Ook wijlen Tinus Smits is alleen maar verguisd en zelfs voor de rechter gesleept toen hij de resultaten van 30 jaar onderzoek presenteerde. In zijn boek “Autisme, de wanhoop voorbij” doet hij verslag van zijn levenswerk waarin hij zich uitsluitend met het zogenoemde ‘post vaccinaal syndroom’ bezig heeft gehouden.

Welke aandoeningen horen bij het PVS?

Sommige reacties op een inenting zijn tijdelijk, zoals koortsstuipen, ontstekingen, een lichte bewustzijnsdaling, krijsen en slapeloosheid. Deze zijn niet zozeer het discussiepunt, omdat het kind zich hiervan wel herstelt. Het grootste probleem zijn de meer chronische en ‘psychische’ gevolgen van vaccinaties, samengevat onder het post vaccinaal syndroom.

Dit zijn de steeds terugkerende verkoudheid en oorontsteking, chronische darmontsteking (Crohn, Colitis), migraine, vermoeidheid en futloosheid, wiegendood, verlies van oogcontact, scheelzien, jeugdreuma, bedplassen, epilepsie, suikerziekte, overstrekking van de rug, spierverkrampingen en spierslapte, inprentingsstoornissen, concentratiestoornissen, geheugenverlies, groeistoornissen, coördinatiestoornissen, ontwikkelingsstoornissen, emotionele onevenwichtigheid, verwardheid, verlies van wilskracht, geestelijk achterblijven, zwakzinnigheid, autisme en ADHD.

Al deze problemen hebben volgens de reguliere geneeskunde niets te maken met de vaccinatie, maar worden aangeboren of genetisch genoemd. Maar waar komen die genetische afwijkingen dan ineens vandaan als de ouders gewoon gezond zijn? Wie of wat heeft er dan in die genen zitten te rommelen?

Roepende in de woestijn

Over de hele wereld zijn er, naast Tinus Smits, vele doctoren die zich met dit probleem hebben beziggehouden en ze waarschuwen allemaal voor de ‘degeneratie’ van het mensenras door vaccinaties. In Amerika zijn -onder meer- Dr. Russell Blaylock en Dr. Pauline Rose (zie ‘the hidden truth’ video op youtube), Dr. Isaac Golden en Dr. Peter Baratosy de grote criticasters van vaccinatieprogramma’s terwijl de Duitse onderzoekers Andreas Bachmair en Shawn Siegel dit onderwerp continue onder de aandacht proberen te brengen met hun website www.vaccineinjury.info.

Maar zij blijven, met nog veel andere wetenschappers, een roepende in de woestijn. Geen krant of TV die één van hen de gelegenheid biedt om dit verder toe te lichten.

Zijn deze doctoren, met een respectvolle staat van dienst, dan allemaal gek (zoals veel beroemde geleerden tijdens hun leven eerst een tijdlang voor gek worden verklaard)?

Oordeel zelf

Het beste is om al die publicaties zelf te bestuderen (het boek van Tinus Smits is in het Nederlands, de rest vaak in het Engels) en eens om je heen te kijken hoeveel kinderen in je eigen omgeving in bovenstaande rijtje met klachten thuishoren.

Er zijn ongetwijfeld ouders die hun kind opeens zagen veranderen in een kwakkelend stukje ellende, zonder een link te hebben gelegd met een vaccinatie. Het eerste prikje blijft doorgaans onopgemerkt omdat de baby dan pas een paar weken oud is. Maar bij de herhaling van prikken wordt het vaak anders. Zeker als de BMR- en de Meningokokken C-prik erbij komt (als het kind ongeveer veertien maanden oud is) is het opletten geblazen.

Even praten hierover?

Laat het me weten als je hier vragen over hebt, of iets aan me voor wilt leggen.

Geef me dan even een seintje per mail: gerdahofste@gmail.com en geef aan op welk nummer en wanneer ik je het beste kan bellen.

De horoscoop nader bekeken

 

 

 

Gezondheid

Hyperventilatie en hoesten: je niet vrij voelen om je te uiten

Hyperventilatie en hoesten hebben niet te maken met een vernauwing van de luchtwegen maar met een ademhaling die uit zijn ritme is. Bij hyperventilatie wordt er teveel en te snel ingeademd (en te weinig uitgeademd)  terwijl bij het hoesten de omgekeerde beweging plaatsvindt en er flinke stoten tegelijk worden uitgeblazen. In beide gevallen is dus een probleem met de uitademing, oftewel de communicatie naar buiten toe.

Hier twee voorbeelden om de essentie van deze twee aandoeningen duidelijk te maken.

Hyperventilatie

Bas, een jongen van 16, woonde in een samengesteld gezin met zijn (echte) zus, moeder en twee stiefzusters (dochters van moeders nieuwe partner). Zijn vader was opnieuw getrouwd en had samen met deze vrouw een zoon.

Hoewel de relatie met zijn moeder en zussen goed was, voelde Bas zich in dat gezin vol vrouwen niet helemaal thuis. Zijn vader zag hij dan ook graag en met zekere regelmaat, maar dat leidde elke keer tot een teleurstelling. De vader was vooral bezig met zijn nieuwe leven en voor Bas was er weinig ruimte en tijd. Hij voelde zich intussen dan ook volledig achtergesteld bij zijn halfbroertje, dat alle aandacht kreeg. Als Bas weer eens had ervaren hoe zijn vader ‘nee’ zei tegen hem en ‘ja’ tegen het andere kind, riep hij machteloos “ik ben toch ook zijn kind” en “wie ben ik dan”?

In die gemoedstoestand diende de hyperventilatie zich aan. Als Bas moest presteren op school of met de groep vrienden op pad ging, kreeg hij angstaanvallen met een hevige transpiratie, druk op zijn borst, tintelingen en een raar zwevend gevoel. Hij begreep aanvankelijk niet wat er aan de hand was, maar in de ontrafeling van zijn gevoelens werden de dingen langzaam duidelijk. Hij was onbewust bang om alles verkeerd te doen en ‘niet voor vol te worden aangezien’. Hij vreesde de veroordeling en de achterstelling die hem bij zijn vader ten deel viel, en onbewust wist hij niet meer hoe hij zich kon laten zien of horen.

Hoesten

Met het hoesten ben ik zelf heel bekend. Deze kwaal dient zich telkens weer aan, in alle mogelijke vormen. De duur en de soort wordt bepaald door de mate waarin ik me vrij voel om te zeggen wat ik wil zeggen, en de ruimte die ik daarvoor krijg. Als ik het gevoel heb mijn woorden op een weegschaal te moeten leggen of bepaalde dingen niet mag zeggen (als mijn mond letterlijk wordt gesnoerd), dan ligt de irritatie van mijn luchtwegen op de loer.

Een ‘holle’ kriebelhoest doet zich vooral voor in situaties waarin ik gevangen zit in een bepaalde –voor mezelf irritante- gedachtegang waar ik geen uiting aan kan geven. En een meer ‘rochelende hoest’ is het signaal dat ik teveel onuitgesproken heb gelaten en heb opgespaard (slijmophoping).

Hoesten heeft dus niet alleen met communicatie te maken, maar ook met assertiviteit: het op de juiste plaats en tijd dingen (mogen of kunnen) zeggen. Het is dan ook iets wat vooral voorkomt bij mensen voor wie deze beide zaken belangrijk zijn in het leven.

Dat de horoscoop hier ook iets mee te maken heeft, heb ik al enigszins aangeven in een eerder artikel over de horoscoop. Maar hierna kom ik nog op de planeet van de communicatie, Mercurius, en de planeet Mars die iets zegt over de assertiviteit en het vermogen om je ‘eigen wil’ uit te drukken.

 

Vaccinaties chronisch zieke kinderen en ADHD

Gezondheid

Astma en bronchitis: angst en spanning

Veel voorkomende aandoeningen van de luchtwegen zijn astma en bronchitis. In beide gevallen gaat het om een ontsteking in een deel van de luchtwegen, die zowel in acute als chronische vorm bestaat en gepaard gaat met benauwdheid, een piepende ademhaling en hoesten.

De behandeling in de reguliere geneeskunde bestaat uit het opheffen van deze symptomen met een ontstekingsremmend en/of een luchtwegverwijdend middel, vaak toegediend via een ‘inhaler’ (het pufje).

De longen: je eigen ruimte innemen en gebruiken

De longen vertegenwoordigen de ruimte en vrijheid waarmee je  het leven in- en uitademt. Aandoeningen van de longen (en de daarbij behorende toegangswegen als bronchiën en luchtpijp) hebben dan ook te maken met het afstaan van ruimte aan anderen, het jezelf insnoeren, tekort doen of wegkruipen. Je  kunt niet vrij meer ademen en in het ergste geval dreig je zelfs te stikken (acute astma-aanval).

Het onderscheid tussen astma en bronchitis is ook in psychologisch opzicht heel miniem. In beide gevallen gaat het om een innerlijke gespannenheid, een (on)bepaalde angst om jezelf te zijn en je uit te drukken zoals je zou willen. Deze gespannenheid gaat gepaard met een gevoel van machteloosheid en frustratie (zie ook het artikel over ontsteking).

Veelvoorkomend bij kinderen

Dat kleine kinderen veel met astma en bronchitis te maken hebben, is niet toevallig. Zij moeten nog leren om zichzelf uit te drukken en als ze daarin voortdurend gecorrigeerd of bekritiseerd worden, dan kunnen ze het letterlijk erg benauwd krijgen. Gelukkig is dit vaak een tijdelijke situatie en ‘groeien kinderen er vanzelf over heen’, wat niets anders wil zeggen dan dat ze leren zich op hun eigen manier te uiten.

Als iemand zich blijvend en onbewust ‘onder het gezag’ plaatst van iets of iemand in zijn omgeving, dan kan de astma of bronchitis chronisch worden. Een voorbeeld hiervan is een tiener die zich niet meer vrij voelt omdat zijn moeder chronisch ziek is. Of het kind dat zich na een scheiding van de ouders niet meer volledig uit kan drukken uit angst voor onenigheid.

Astma en bronchitis kunnen dus ontstaan door elke belemmering die iemand ervaart (!) om zijn eigen vleugels uit te slaan en alle ruimte te nemen voor zijn ontwikkeling. Dit is dus een puur individueel iets dat in principe weinig te maken heeft met een daadwerkelijk verbod of met een overheersing. Het is vooral een waanidee, een verkeerd beeld van de werkelijkheid waardoor je meent dat iets niet mag of kan.

Sporten of zingen

Vaak wordt kinderen met astma of bronchitis aangeraden om te gaan sporten of te zingen. Dat zou de luchtwegen trainen in het op orde krijgen van de ademhaling. Dat is op zich geen gekke gedachtegang, maar hij is net iets te ‘materieel’ van aard. Want dat sporten of zingen heeft alleen een heilzame werking als dat de juiste manier is voor iemand om zichzelf te uiten en vrij te voelen. Het kan dus goed zijn voor de één, maar slecht voor de ander. Als iets ‘moet’ en niet werkelijk aansluit op iemands behoefte, dan kan iemand daar juist astmatisch van worden.

Zo leek een ademtherapie lange tijd de oplossing te zijn voor stotteraars. Maar inmiddels zijn we daar weer een stuk minder enthousiast over. Want ook dit bleek niet de oplossing te zijn voor iedere stotteraar.

De angst of de spanning oplossen

En zo gaat het met alles. Welke therapie je ook kiest: iets werkt alleen grondig en blijvend als de onderliggende reden van de kwaal (angst, spanning, onvermogen)  wordt aangepakt en weggenomen. Het is daarbij goed om te weten dat een onderdrukking van de ene klacht een andere klacht oproept. Zo is de onderdrukking van een huidprobleem (het wegsmeren van eczeem) vaak aanleiding tot de ontwikkeling van astma of bronchitis.

De beloofde hyperventilatie komt in het volgende artikel, samen met het hoesten.

 

Hyperventilatie en hoesten, je niet vrij voelen om je te uiten

Gezondheid

Ademhaling: communicatie en uitwisseling

Adem is leven

Het tijdstip van geboorte is het moment van de eerste, diepe ademteug en bij de dood blazen wij onze laatste adem uit. Ademen is daarmee synoniem met leven, het openstellen voor en uiten van alles wat er is: gevoelens, emoties, ervaringen, informatie.

Alles wat niet-materieel is (lucht/ether) nemen we tot ons via de ademhaling, en alles wat materieel is via het spijsverteringskanaal.

Zonder adem kunnen we niet praten, niet huilen, niet lachen, niet zingen. Zonder adem kunnen we niet communiceren en geen uitdrukking geven aan wie we zijn.

Er zit iets in de weg

Als er wat mankeert aan de ademhalingswegen, dan is terug te voeren tot de manier waarop iemand zich uit. Dan zit er iets in de weg dat blokkeert of forceert waardoor de normale ademhaling verstoord wordt.

Als we niet weten wat we moeten zeggen, of hoe we iets moeten zeggen, gaan we stotteren. Er komt geen woord onze strot uit als we met stomheid zijn geslagen en in gespannen situaties houden we onze adem in. We zuchten bij ellende of verdriet dat we los willen laten (een zucht geeft lucht aan een hart vol smart), we schreeuwen het uit bij hevige pijn en boosheid kan ons briesend maken.

Een blaaskaak, snoever of windbuil wil heel graag laten horen wie hij is, maar als we ‘stoom afblazen’ moeten we alle indrukken even verwerken om weer opgeruimd te kunnen ademhalen.

Verlengstuk van de huid

De ademhalingswegen zijn letterlijk een verlengstuk van de huid (zie eerder artikel) omdat ze eveneens in directe verbinding staan met de buitenlucht. Ze zijn alleen van een diepere betekenis dan de huid omdat ze al onze organen en weefsels van zuurstof voorzien, die sprankelende belletjes die maken dat alles leeft.

In het volgende artikel komen astma en bronchitis aan de orde, en een veel voorkomend fenomeen: de hyperventilatie.

 

Astma en bronchitis: angst en spanning

Gezondheid

“De Beuk erin” en “Ik hou van mij”

Sommigen vragen zich af waar al die aandacht voor onze emoties en gevoelens voor nodig is. Als je geen gekke dingen doet of wenst, dan loopt alles toch vanzelf?

Natuurlijk is dat een mogelijkheid. Als alles inderdaad vanzelf loopt, dan hoef je niet overal bij stil te staan. Dan behoor je tot die kleine groep mensen waarvoor geluk heel gewoon is.

Maar waar komen al die mensen vandaan die kampen met depressiviteit, een burn-out en alle mogelijke ziekten? Waarom wordt er zoveel gemopperd en gekankerd in onze maatschappij? Waarom blijven de kosten van onze gezondheidszorg zo hard stijgen als we allemaal okay zijn?

De Beuk erin

Wijlen Bram Vermeulen, die ooit een cabaret duo vormde met Freek de Jonge, bracht in 1999 zijn ‘liederen van verandering’ uit met ‘De Beuk erin’, een liedje waarmee hij aan wilde geven dat we aardig aan het afstompen waren. Het monotone leven, waaruit de gevoelens en emoties waren weggeschrapt, was voor hem in ieder geval geen optie:

Als ik niet meer huil

als ik de nevel zie boven de stille velden

hoe als de zon zijn stralen breekt

uit gaten in de lucht

hoe vogels strepen trekken in hun vlucht

als ik daarom niet meer huil, wil ik dan nog wel bestaan?

en als ik niet meer huiver

als ik de kleuren zie

hoe ze tot paars verglijden

hoe de nacht de dag verdrijft

en plaats maakt voor de maan

als ik de luide kreet tot stilte hoor vergaan

als ik dan niet meer huiver, wil ik dan nog wel bestaan?

en als ik niet meer schreeuw

als ik de beelden zie

hoe geweld eenvoudig toeslaat

hoe de verveling van teveel

en onverschilligheid overgaat

als de domheid van de dood

mij met stomheid slaat

als ik dan niet schreeuw, wil ik dan nog wel bestaan

ik meet alles wat ik zie af aan wat ik eerder zag,

zodat ik nooit iets anders denk dan wat ik al dacht

zo gaat het keurig net zoals ik had verwacht

alles veilig en bekend, dan is het nooit onverwacht

alles past, niets is te groot

ik hoef niet eens te overleven

want ik ben al dood ………………………….

 

Pleidooi voor passie

Deze tekst van Bram Vermeulen is een pleidooi voor het doorbreken van de sleur en eens echt te gaan voelen. Emoties toe te laten en betrokken te zijn bij alles wat er gebeurt. En af te rekenen met het automatisme waarmee we dingen doen.

Zijn tijdgenoot Ramses Shaffy deed precies hetzelfde met zijn lied  “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder”. Ook hij zag dat we onze emoties aan het verstoppen waren en aan de essentie van het leven voorbij gingen.

En dan zijn er nog veel andere zangers van eigen bodem die ons zo diep raken, zoals Boudewijn de Groot, Stef Bos en Harrie Jekkers (Ik hou van mij). Dat is niet omdat ze nieuwe waarheden verkondigen maar omdat ze onze diepste verlangens (passie) vertegenwoordigen.

Dus waarom zouden we hier niet meer tijd voor vrijmaken?

 

Ademhaling: communicatie en uitwisseling

Gezondheid

Verkoudheid: in de kou gestaan?

Als er één kwaal is waar het veranderende weer of het kouvatten verantwoordelijk voor wordt gesteld, dan is het wel de verkoudheid. Maar heeft het daar ook werkelijk mee te maken?

Wisselbaden en koud afdouchen horen niet alleen thuis in de sauna, maar zijn ook oude geneeskundige praktijken die worden toegepast om de bloedsomloop en het immuunsysteem te stimuleren. En de “Iceman”  (Wim Hof) heeft toch echt wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de heilzame werking van een langdurige zit in het ijswater. Hoe zit het dan?

Emotionele reiniging

In het ‘andere denken over ziek zijn’ wordt verkoudheid gezien als een emotionele reiniging die nodig is omdat je jezelf in de kou hebt laten staan en bepaalde emoties en gevoelens hebt onderdrukt.

Je hoofd voelt verstopt, je neus zit vol snot, je ogen tranen, je keel lijkt dichtgesnoerd en je kunt nauwelijks ademen. Je houdt anderen zelfs letterlijk op afstand met de waarschuwing “kom maar niet te dicht bij want ik ben verkouden”.

De grote vraag is dan ook waar je hoofd vol mee zit, wat er je neus uit komt, wat niet meer te slikken valt, wat maakt dat je niet meer vrij kunt ademen. Welke emoties heb je allemaal opgekropt en zoeken nu –geforceerd en ongecontroleerd- een uitweg naar buiten? Wat of wie (!) mag niet te dicht bij je komen omdat de emmer overloopt?

Het weer en de seizoenen

Als jouw verkoudheid zich op vaste momenten aandient, bij de verandering van het weer of een seizoen, dan zou je je kunnen afvragen wat die verandering voor jou betekent. Kun je dan bepaalde dingen, die te maken hebben met een vrije uitdrukking van jezelf en jouw gemoedstoestand, niet meer doen? Welke emoties hopen zich op in die tijd? Waarom komt het slechte weer of de winter jouw neus uit?

En als je verkouden bent geworden na een avondje uit, welke gevoelens zijn er dan in de knel gekomen die zich daarna kenbaar willen maken? In welk opzicht heb je in de kou gestaan?

En die bacteriën dan?

Bacteriën hebben met dit alles weinig te maken, behalve dat ze in een bepaalde gemoedstoestand vat op je krijgen (zie mijn artikel over schimmels en bacteriën). Die zijn altijd overal. Als ze buiten in de lucht zitten, zitten ze ook in huis. En als ze in de lucht zitten, zitten ze ook op jouw huid en in jouw neus. Bovendien spelen bacteriën bij een gewone verkoudheid geen rol omdat er dan geen sprake is van een infectie (ontsteking).

De kleur van het slijm

De kleur van het slijm zegt iets over de soort en de intensiteit van de emoties. Hoe blanker en wateriger het slijm is, hoe ‘zachter’ de emoties zijn.  Dan zijn het een soort inwendige tranen die een weg naar buiten zoeken (verdriet). Maar als er sprake is van een bijkomende infectie, zoals voorhoofdsholteontsteking, dan is er duidelijk boosheid en agressie in het spel. De kleur van het slijm wordt dan niet alleen veel dikker en taaier, maar ook donkerder (van geel tot oranje of groen, de kleur van het gif).

Beste middel tegen verkoudheid

Als  je dit alles samen neemt, dan is het beste middel tegen verkoudheid het op zoek gaan naar wat er speelt. Probeer antwoord te vinden op de hierboven gestelde vragen en stort jouw emoties (zo mogelijk) uit op de plaats waar het hoort (bij de persoon die het aangaat). Daarmee kun je het reinigingsproces niet alleen behoorlijk versnellen, maar vaak ook meteen stoppen.

Op de chronische verkoudheid van kleine kinderen kom ik later terug.

 

“De Beuk erin” en “Ik hou van Mij”

Gezondheid

De zweefteef en de Hufter

Als je het over moeilijke tastbare begrippen hebt, zoals gevoelens, astrologie of spiritualiteit, dan ligt de titel van ‘zweefteef’ als snel voor je klaar. In officiële zin is dit een vrouw met zweverige denkbeelden of interesses, maar het kan natuurlijk ook een man betreffen.

Begrippen die voor de één normaal zijn, zoals bewust en verantwoordelijk leven, karma en reïncarnatie, zijn voor de ander letterlijk uit de lucht gegrepen en niet te vatten. Als de een probeert uit te leggen dat hij zich zo ellendig voelt, dan vindt de ander dat hij niet zo moeilijk moet doen. En als iemand het heeft over iets wat we niet met onze eigen ogen kunnen zien, dan wordt hij al gauw voor gek verklaard. Dat soort dingen is immers niet wetenschappelijk aangetoond en het is naïef om daar in te geloven. Als er een God zou zijn, dan zou er toch geen oorlog zijn? En het leven is puur toevallig, de een heeft geluk en de ander pech.

Twee verschillende denkwerelden

In de relaties van alledag hebben we vaak met twee verschillende denkwerelden te maken. En even vaak hebben we dan moeite om naar elkaar te luisteren. We maken elkaar uit voor dom of kortzichtig en dan is de discussie gesloten, of er is herrie in de tent.

Hoe het ook kan, wordt op een mooie manier uit de doeken gedaan in het boek ‘de Zweefteef en de Hufter’ van Annemarie Postma en Jan Dijkgraaf. Daarin wordt op heel vermakelijke wijze beschreven hoe deze twee tegenovergestelde werelden eruit zien. Het is een briefwisseling tussen de ‘hufter’ schrijver/journalist Jan Dijkgraaf (oud-hoofdredacteur van Metro, HP/De Tijd en PowNed) en ‘zweefteef’ Annemarie Postma, schrijfster van spirituele zelfhulpboeken (De helende kracht van acceptatie, Zielseigenwijs, Zielsgezond). Deze twee tegenpolen nemen in hun brieven aan elkaar geen blad voor de mond, geven elkaar er flink van langs, spotten met elkaars zienswijzen, maar tegelijkertijd proberen ze iets van elkaars levensopvattingen te begrijpen. En in die confrontatie zie je ook hoe deze twee mensen elkaar respecteren en, zonder het zelf te beseffen, duidelijk iets met elkaar uit te zoeken hebben.

Tegenpolen: nodig voor een natuurlijk evenwicht

De vraag is wat je staat te doen als je –in welke relatie dan ook- met twee verschillende denkwerelden te maken krijgt. Moet je zo snel mogelijk een einde maken aan die relatie of is dat juist de essentie van een mooi(er) contact?

Het antwoord ligt eigenlijk wel voor de hand, want als je van te voren al weet wat iemand denkt of zegt, is de saaiheid troef. Niets is zo spannend als het vinden van een balans in tegengestelde visies of karakters. Maar het is natuurlijk wel de kunst om daar goed mee om te gaan. Want als je jouw waarheid van hoger belang acht dan die van een ander, dan is er best een probleem.

Bovendien is het de vraag wat je van een relatie wilt maken. Moet deze simpel en voorspelbaar zijn, of mag die vol verrassingen zitten? Kun (en wil) je respect opbrengen voor elkaars standpunten en mogen meningsverschillen er gewoon zijn? Want als een verschil in denkwijze de reden is van een vechtrelatie, dan kan ieder beter zijn eigen weg gaan.

De 1 + 1 = 3 relatie

Dit onderwerp brengt me tegelijkertijd op de belangrijkste relatie die we kennen: het samenwonen van twee mensen. Daarin zijn verschillende denkwijzen het meest merkbaar en vaak problematisch.

Naar mijn idee zijn er 3 soorten van deze relatie:

1+1=1

Dit is de relatie, waarbij de twee betrokken personen precies hetzelfde doen en denken. Altijd samen uit, samen thuis, altijd over dezelfde onderwerpen spreken, als een Siamese tweeling.

1+1=2

Dit is de relatie waarbij de twee betrokken personen beiden hun eigen gang gaan, en elkaar zelden echt tegenkomen (noch thuis, noch in gesprek). Hun wegen lopen als het ware parallel, met een tussenberm.

1+1=3

Dit is de ideale relatie die beide elementen van hierboven in zich heeft maar aangevuld wordt door een gezamenlijke ontdekkingstocht naar ‘meer’. Samen op zoek zijn naar nieuwe ervaringen om daar beiden afzonderlijk èn samen wijzer van te worden. In deze relatie zit een stimulans die gericht is op een ‘groei en bloei’ en een diepere verbinding met de ander. Iets wat alleen binnen het bereik ligt van de intieme 1:1 relatie met iemand waarbij je je letterlijk en figuurlijk helemaal bloot kunt geven.

Ben ik nu aan het zweven? Voor sommigen wel, maar ik durf best te beweren dat elk mens verlangt naar zo’n verbinding waarin hij en zichzelf kan zijn, en zich innig verbonden voelt met een ander. En dat is alleen haalbaar als je de moed hebt om verschillende denkwerelden in een relatie toe te laten.

Verkoudheid: in de kou gestaan?

Gezondheid

De ascendant in de horoscoop: de eerste indruk

Als je goed wilt kunnen begrijpen wat andere mensen over je denken en zeggen, dan is het handig om iets te weten over de ascendant (AC) in jouw horoscoop. Dit is het teken dat aan de horizon tevoorschijn kwam op het moment dat je geboren werd (linkerzijde van de geboortehoroscoop). Bij het gros van de mensen staat de ascendant in een ander teken dan de Zon omdat alleen iemand die rond zonsopgang is geboren de Zon in hetzelfde teken heeft staan als de ascendant.

Dit wil tegelijkertijd zeggen dat iedereen die bij daglicht is geboren, de Zon boven aan de horizontale middellijn heeft staan (huis 7 t/m 12) en iemand die na zonsondergang is geboren de Zon onder aan die lijn (huis 1 t/m 6).

De poort van jouw kasteel

De ascendant staat dus voor de manier waarop jij het leven begroet, voor de eerste indruk die je maakt. Dit kan dus iets heel anders zijn dan de indruk die je later vestigt, als je iemand wat beter kent.

Als je de horoscoop beziet als jouw kasteel met 12 kamers (de huizen in de horoscoop) waar je tijdens je leven vorm aan moet geven, dan vertegenwoordigt de ascendant de poort van jouw kasteel, bij de ophaalbrug. Door die poort treedt je zelf naar buiten en daar verwelkom je mensen om ze het kasteel binnen te halen.

De ascendant zegt dus iets over de manier waarop jij anderen in eerste instantie tegemoet treedt. Bevindt zich iemand al een tijdje in jouw kasteel, en heb je de verschillende kamers met hem bezocht, dan zal die ander jouw eigenlijke zelf, de ZON in jou, leren kennen.

Voorbeeld

Stel je hebt Stier als sterrenbeeld, waarbij je in het algemeen niet hard van stapel loopt. Zekerheid, vastigheid, geduld, aardigheid en voorkomendheid zijn dan een paar belangrijke waarden voor je. Maar als je Ram hebt als ascendant, dan kun je wel degelijk heel hard van stapel lopen. Dan kun je letterlijk op iemand afstormen om hem te begroeten, of iemand binnenhalen met veel enthousiasme. Terwijl de Stier alle tijd van de wereld heeft en nooit zoveel haast maakt, kun je met Ram op de ascendant wel degelijk ongeduldig staan te trappelen als je iets gedaan moet krijgen van een ander.

Als de beminnelijke Weegschaal, die in principe uit is op harmonie en vrede en graag in contact treedt met anderen, Schorpioen op de ascendant heeft staan, dan kan het zo maar zijn dat een nieuwkomer argwanend wordt benaderd met de vraag wat hij komt doen. Het gezellige gebabbel van de Weegschaal is dan even afwezig en de nieuwkomer wordt als het ware eerst grondig afgetast.

Geen goede indruk

Als je Ascendant dus in een ander teken staat dan de Zon (jouw sterrenbeeld) dan is de eerste indruk eigenlijk niet de goede indruk. Want het is maar een deel van het geheel. Oppervlakkige kennissen zullen jou dan anders zien dan je werkelijk bent. Bij veel dingen in het leven is dat handig om te weten, omdat je daar dan rekening mee kunt houden.

Zoek je bijvoorbeeld iemand voor een opdracht waarbij het eerste contact belangrijk en alles bepalend is (recepties/klantenservice/verkoop), dan is het goed om te weten welke ascendant iemand heeft. Het leggen van contacten en het vermogen om vlot en vriendelijk te communiceren zijn dan een belangrijke vereiste. Je hebt dan niets aan iemand die de kat uit de boom kijkt en die zich eerst op zijn gemak moet voelen om ‘los te komen’.

Daarentegen is de ascendant nauwelijks van belang als je degelijk vakmanschap zoekt, waar je jarenlang gebruik van wilt maken. Dan is het beter om naar het sterrenbeeld te kijken, waar het basisstreven en de interesses van iemand in liggen opgesloten.

Ik kom hier vanzelfsprekend op terug, omdat het nog vele malen complexer is.

Maar als je geen idee hebt van jouw eigen horoscoop, dan verwijs ik nog even naar www.astro. com, een website waarop  je je eigen horoscoop gratis kunt aanmaken.

 

De Zweefteef en de Hufter

Gezondheid

Egoïsme of eigen belang?

Mensen die zich teveel gedragen naar de wensen of verwachtingen van een ander, laten zichzelf behoorlijk in de steek. Zij houden hun eigen belang dan niet goed in de gaten. Maar wat is dat eigen belang precies? Wat bedoelde Boeddha met de uitspraak dat je ‘alleen maar goed hoeft te zijn voor jezelf om goed te kunnen zijn voor een ander’?

Omdat eigen belang nogal eens verward wordt met egoïsme, ga ik hier even in op het onderscheid.

Eigen belang: dat wat voor je eigen welbevinden nodig is. Recht doen aan de behoeften van je eigen geest/ziel.

Egoïsme: hebzucht, baatzucht, zelfzucht. Een bewust zorgen voor het vergroten van je eigen welbevinden ten nadele van een ander!

Bij egoïsme is duidelijk het ‘ego’ in het spel, de identificatie met het beeld dat we van onszelf (willen) hebben in de buitenwereld. Egoïsme is dan ook niet gericht op je wezenlijke (innerlijke) behoeften maar op de instandhouding of vergroting van het zelfbeeld.

Een voorbeeld van egoïsme

Je beste vriend belt en vraagt of hij even langs mag komen omdat hij volkomen vastloopt in zijn ellende, maar je staat zelf net op het punt om gezellig te gaan winkelen. Je zegt dan ook tegen de vriend dat je nu weg ‘moet’ en dat het absoluut niet schikt.

Dat is vorm van egoïsme. Je stelt je eigen plezier boven de knellende behoefte van deze vriend en benadeelt niet alleen de vriend maar ook de vertrouwelijke relatie die je daarmee hebt. In een vriendschap ben je er voor elkaar als dat nodig is en de geestelijke nood van een ander zou dan zwaarder moeten wegen dan een gemakkelijk uit te stellen pleziertje van jezelf.

Een voorbeeld van eigen belang

Je wordt uitgenodigd voor een jubileumfeest van een kennis, maar je gaat er niet naar toe omdat je geen zin in hebt in dat soort feestjes. Ben je dan egoïstisch? Nee, omdat je ervoor kiest om géén dingen tegen je zin te doen en die tijd liever anders besteed, benadeel je niemand!

“Maar je laat de jubilaris wel in de steek”, zul je misschien denken. Nee, ook dat niet. Want je kunt de jubilaris op allerlei andere manieren de aandacht geven die je hem zou willen geven (kaart/brief/telefoon/bezoek).

Het probleem met dit soort feesten en partijen is vaak dat ‘men verwacht dat elke genodigde er ook zal zijn’. Het niet komen opdagen van iemand wordt zelfs wel eens egoïstisch of asociaal genoemd. Maar het omgekeerde is waar! Als het slagen van dergelijke feesten wordt afgemeten aan het aantal mensen dat er is, dan is dat eerder egoïstisch van de organisator dan van degene die de ongevraagde (!) uitnodiging afslaat.

Want wat heeft het (in de geest van Boeddha) voor zin om op een feest rond te hangen waar je je niet thuis voelt? Wat voor bijdrage lever je dan aan de gezelligheid? En wat voor eer betoon je dan aan de jubilaris?

Eigen belang = zielenrust

Eigen belang heeft dus alles te maken met wat goed is voor jezelf, met je eigen zielenrust. Jezelf geen geweld aan doen, niet alsmaar doen wat anderen van je verwachten, niet overal in meegaan.

Elke keer als jou iets wordt gevraagd, zul je een afweging moeten maken tussen jouw belang en dat van die ander. Daar zijn geen betere maatstaven voor dan je eigen behoefte op het moment dat zich dingen aandienen. De ene keer komt het uit en voelt het goed, een andere keer niet.

Want als de vriend uit het voorbeeld van egoïsme bij jou was gekomen op het moment dat je eigen kind in de problemen zat, dan zou het volledig terecht zijn geweest als je voor jezelf gekozen had en die vriend had gevraagd om wat later te komen. Dan had je je eigen belang gediend.

 

De ascendant in de horoscoop: de eerste indruk

Gezondheid

Snurken en apneu: de zusjes van slapeloosheid

Ik heb er geen onderzoekscijfers over kunnen vinden, maar ik durf wel te stellen dat snurken en apneu in onze maatschappij een steeds groter probleem worden. Het zijn als het ware de zusjes van de slapeloosheid. In mijn eigen omgeving hoor ik bijna wekelijks verhalen over apparaten die je slaappatroon kunnen registreren,  zuurstofmaskers voor in bed en andere hulpmiddelen om ‘vrij te kunnen ademen’. Ook zijn er al veel stellen die een aparte slaapkamer hebben, of op zijn minst zouden willen. Want snurken en apneu verstoren in menig relatie of huishouden de rust van de nacht.

Snurken: roep om meer vrijheid

Bij snurken gaat het om een innerlijke strijd tussen het denken en de gevoelswereld, tussen het bewuste en onbewuste. De balans tussen die twee is zoek, waarbij de gevoelswereld de mindere is. Teveel werken met structuren en vaste denkpatronen, met weinig ruimte voor spontane gevoelens en impulsen. Behoefte aan bevrijding uit deze toestand, met meer ruimte voor jezelf (door het snurken duw je letterlijk de mensen van je weg). Een roep om oude gewoonten en structuren uit je leven te bannen en de weg vrij te maken voor zelfontwikkeling.

Apneu: jezelf de adem ontnemen

Dit is de meer chronische vorm van snurken waarbij je jezelf als het ware de adem ontneemt. Je hebt je teveel vastgezet in een structuur van zelfbeperking, een ideaalbeeld dat je voor jezelf hoog houdt. Willen beantwoorden aan strenge richtlijnen, vaak de wensen van anderen, waarbij je je geest (en lichaam) geweld aan doet. Een roep om uit je eigen verstikkende dwangbuis te komen.

Slaapwandelen

Een ander verschijnsel in de nacht dat ingegeven wordt door ons onbewuste is het slaapwandelen. De ‘geest’ trekt zich er dan even niets van aan of hij ‘iets mag’, maar volgt zijn eigen impuls en doet wat hem op dat moment goeddunkt. Hij hoeft dan geen verantwoording af te leggen van wat hij aan het doen is, en er is letterlijk niemand die hem terug kan roepen.

Hoe ‘waar’ dit allemaal is, kan iedereen voor zichzelf onderzoeken. Want bijna niemand snurkt altijd en overal. Ik ken menigeen die NIET snurkt als hij zich vrij voelt, op vakantie is of datgene mag doen wat hij graag doet. En iemand anders snurkt juist als hij op vakantie is in een gezelschap dat hem beklemt en zijn gevoel van vrijheid aantast (moeten meelopen in de groep). Zo kan extreme vermoeidheid of drankgebruik in sommige gevallen wel, in andere gevallen weer niet tot snurken leiden. Want de vraag waar het op aankomt is elke keer opnieuw wat zich heeft afgespeeld die dag (of avond) waardoor je ’s nachts de ruimte zoekt voor jezelf.

Wakker worden

Willen we afrekenen met al dat gesnurk, dan zullen we dus echt wakker moeten worden en meer onze eigen aard gaan volgen. In het leven anno nu streven we allemaal naar ‘het ideale’, met een constante wedloop van beter naar best (kijk alleen maar eens naar de sport). We zitten gevangen in allerlei vaste structuren, en het oerwoud aan wetten en regels heeft onze individuele vrijheid en creativiteit sterk aan banden gelegd. Wat voor kansen heeft ons gevoelsleven nog als alles draait om controle, kennis, geld en consumptie?

Bij de ademhalingswegen kom ik nog terug op allerlei andere problemen die met lucht en ruimte te maken hebben.

Egoïsme of eigen belang?

 

Powered by themekiller.com