Ik heb er geen onderzoekscijfers over kunnen vinden, maar ik durf wel te stellen dat snurken en apneu in onze maatschappij een steeds groter probleem worden. Het zijn als het ware de zusjes van de slapeloosheid. In mijn eigen omgeving hoor ik bijna wekelijks verhalen over apparaten die je slaappatroon kunnen registreren, zuurstofmaskers voor in bed en andere hulpmiddelen om ‘vrij te kunnen ademen’. Ook zijn er al veel stellen die een aparte slaapkamer hebben, of op zijn minst zouden willen. Want snurken en apneu verstoren in menig relatie of huishouden de rust van de nacht.
Snurken: roep om meer vrijheid
Bij snurken gaat het om een innerlijke strijd tussen het denken en de gevoelswereld, tussen het bewuste en onbewuste. De balans tussen die twee is zoek, waarbij de gevoelswereld de mindere is. Teveel werken met structuren en vaste denkpatronen, met weinig ruimte voor spontane gevoelens en impulsen. Behoefte aan bevrijding uit deze toestand, met meer ruimte voor jezelf (door het snurken duw je letterlijk de mensen van je weg). Een roep om oude gewoonten en structuren uit je leven te bannen en de weg vrij te maken voor zelfontwikkeling.
Apneu: jezelf de adem ontnemen
Dit is de meer chronische vorm van snurken waarbij je jezelf als het ware de adem ontneemt. Je hebt je teveel vastgezet in een structuur van zelfbeperking, een ideaalbeeld dat je voor jezelf hoog houdt. Willen beantwoorden aan strenge richtlijnen, vaak de wensen van anderen, waarbij je je geest (en lichaam) geweld aan doet. Een roep om uit je eigen verstikkende dwangbuis te komen.
Slaapwandelen
Een ander verschijnsel in de nacht dat ingegeven wordt door ons onbewuste is het slaapwandelen. De ‘geest’ trekt zich er dan even niets van aan of hij ‘iets mag’, maar volgt zijn eigen impuls en doet wat hem op dat moment goeddunkt. Hij hoeft dan geen verantwoording af te leggen van wat hij aan het doen is, en er is letterlijk niemand die hem terug kan roepen.
Hoe ‘waar’ dit allemaal is, kan iedereen voor zichzelf onderzoeken. Want bijna niemand snurkt altijd en overal. Ik ken menigeen die NIET snurkt als hij zich vrij voelt, op vakantie is of datgene mag doen wat hij graag doet. En iemand anders snurkt juist als hij op vakantie is in een gezelschap dat hem beklemt en zijn gevoel van vrijheid aantast (moeten meelopen in de groep). Zo kan extreme vermoeidheid of drankgebruik in sommige gevallen wel, in andere gevallen weer niet tot snurken leiden. Want de vraag waar het op aankomt is elke keer opnieuw wat zich heeft afgespeeld die dag (of avond) waardoor je ’s nachts de ruimte zoekt voor jezelf.
Wakker worden
Willen we afrekenen met al dat gesnurk, dan zullen we dus echt wakker moeten worden en meer onze eigen aard gaan volgen. In het leven anno nu streven we allemaal naar ‘het ideale’, met een constante wedloop van beter naar best (kijk alleen maar eens naar de sport). We zitten gevangen in allerlei vaste structuren, en het oerwoud aan wetten en regels heeft onze individuele vrijheid en creativiteit sterk aan banden gelegd. Wat voor kansen heeft ons gevoelsleven nog als alles draait om controle, kennis, geld en consumptie?
Bij de ademhalingswegen kom ik nog terug op allerlei andere problemen die met lucht en ruimte te maken hebben.
Geen reacties