Gezondheid

Ademhaling: communicatie en uitwisseling

Adem is leven

Het tijdstip van geboorte is het moment van de eerste, diepe ademteug en bij de dood blazen wij onze laatste adem uit. Ademen is daarmee synoniem met leven, het openstellen voor en uiten van alles wat er is: gevoelens, emoties, ervaringen, informatie.

Alles wat niet-materieel is (lucht/ether) nemen we tot ons via de ademhaling, en alles wat materieel is via het spijsverteringskanaal.

Zonder adem kunnen we niet praten, niet huilen, niet lachen, niet zingen. Zonder adem kunnen we niet communiceren en geen uitdrukking geven aan wie we zijn.

Er zit iets in de weg

Als er wat mankeert aan de ademhalingswegen, dan is terug te voeren tot de manier waarop iemand zich uit. Dan zit er iets in de weg dat blokkeert of forceert waardoor de normale ademhaling verstoord wordt.

Als we niet weten wat we moeten zeggen, of hoe we iets moeten zeggen, gaan we stotteren. Er komt geen woord onze strot uit als we met stomheid zijn geslagen en in gespannen situaties houden we onze adem in. We zuchten bij ellende of verdriet dat we los willen laten (een zucht geeft lucht aan een hart vol smart), we schreeuwen het uit bij hevige pijn en boosheid kan ons briesend maken.

Een blaaskaak, snoever of windbuil wil heel graag laten horen wie hij is, maar als we ‘stoom afblazen’ moeten we alle indrukken even verwerken om weer opgeruimd te kunnen ademhalen.

Verlengstuk van de huid

De ademhalingswegen zijn letterlijk een verlengstuk van de huid (zie eerder artikel) omdat ze eveneens in directe verbinding staan met de buitenlucht. Ze zijn alleen van een diepere betekenis dan de huid omdat ze al onze organen en weefsels van zuurstof voorzien, die sprankelende belletjes die maken dat alles leeft.

In het volgende artikel komen astma en bronchitis aan de orde, en een veel voorkomend fenomeen: de hyperventilatie.

 

Astma en bronchitis: angst en spanning

Gerelateerde berichten

Geen reacties

Reageer op dit bericht

Powered by themekiller.com