Archief

mei 2017

Gezondheid

Beten en steken: een prikactie van insecten

Nu de zomer is aangebroken en we naar buiten willen gaan, neemt de angst weer toe voor beten en steken van wespen, muggen en teken. Laatst kwam ik iemand tegen uit Singapore die compleet hysterisch werd van één rondvliegende mug. Want muggen blijken daar vaak de oorzaak te zijn van de gevreesde Japanse Encefalitis (infectieziekte van het centrale zenuwstelsel). Ze was even vergeten dat ze naar de vrije natuur was gereisd en zich niet meer bevond in het land van de woontorens en airconditioning waar geen mug naar binnen komt.

Bang voor de wilde dieren

Zo zijn we niet meer bang voor de grote- maar voor de kleine wilde dieren. De muggenradar bestaat al enige tijd om ons te waarschuwen voor de overlast van muggen en op 8 mei jongstleden is de Global Mosquito Alert gelanceerd, een online platform waarop wordt bijgehouden welke muggensoorten waar precies overlast veroorzaken. Nog even en dezelfde hysterie wordt losgelaten op teken. Insecten lijken nu het grote wild te zijn voor de mensheid.

Uitroeiing

Men denkt alle ziekten die door muggen en teken worden overgebracht te kunnen uitroeien door de insecten zelf uit te roeien. Dit is niet alleen een belachelijk idee omdat insecten zich in onmetelijke hoeveelheden over de hele aardbol bewegen en zich razendsnel vermenigvuldigen maar ook omdat ze broodnodig zijn in ons ecologisch systeem.

Dit uitroeien willen ze onder andere bereiken door aan het DNA van de mug te gaan knoeien (onmogelijk karwei natuurlijk) en op grote schaal bestrijdingsmiddelen in te zetten, zoals de DDT er –volgens de deskundigen- na de tweede wereldoorlog voor heeft gezorgd dat de Malaria uit Nederland verdween. Maar is dit werkelijk de reden of waren wij toen gewoon klaar met het thema dat bij Malaria hoort?

De thematiek van deze infectieziekten (met koorts)

Zoals met alle aandoeningen het geval is, worden maar enkele mensen ziek van een muggensteek of tekenbeet, ook al is iedereen uit een bepaalde groep ‘gebeten’. Dus moet de oorzaak van de kwaal niet bij de mug of teek worden gezocht maar bij de mens in kwestie: zijn vatbaarheid, oftewel zijn ‘staat van zijn’.

Volgens Christiane Beerlandt hebben alle koortsachtige infectiezieken te maken met een leven in een te strak juk waardoor de zelfontwikkeling in de kiem gesmoord wordt. Bij mensen in oude culturen gaat het dan om een diepe behoefte nog in oude cultuur te blijven, gericht op de aantrekkingskracht en het genot op een dierlijk-instinctief niveau. Deze mensen zijn zich nog niet bewust van de eigen talenten en weten niet wat te doen met de individuele menselijke mogelijkheden.

Enkele voorbeelden:

Malaria
Vastzitten in een beknellende situatie, je slachtoffer voelen van die situatie. Niet begrijpen dat je zelf de omstandigheden kunt veranderen. Afrekenen met de negatieve verwachting dat ‘het lot alles bepaalt’. Je eigen leven leren scheppen.

Ebola
Thema van de macht en machteloosheid: zich niet meer kunnen/mogen handhaven binnen bepaalde structuren . IJzeren gestrengheid van denken, hebzuchtig denken, eng-denkende disciplines. Het virus wil de mens ‘het grote menselijke denken’ duidelijk maken en een herwaardering van het fysieke lichaam. Daarbij moeten alle mens-inkrimpende structuren (buiten zichzelf) worden neergehaald en plaats maken voor nieuwe wetten.

Gele koorts
Een stilstand, een weigering om ‘hogerop te komen’. Innerlijk verzet, opstandigheid en koppigheid, zich alleen willen bezighouden met de primitieve levensbehoeften en andere mogelijkheden als mens niet willen benutten (als ik mijn banaan uit die boom maar krijg, dan vind ik het wel goed).

Lassa koorts
Het oude handvat in het leven lijkt gebroken zodat je (wanhopig) op zoek moet naar de kracht en zekerheid in jezelf. Noodzaak om je leven en je gezondheid in eigen hand te nemen.

Lyme
Vastzitten in je eigen denken, blijven steken in een instinctief (dierlijk) stadium van leven en twijfelen aan je talenten en mogelijkheden om jezelf  te ontwikkelen. De stap voorwaarts (naar buiten toe) niet durven maken.

Lyme: waarschuwing voor de westerse mens

Als je –als westerling- vatbaar bent voor bovenstaande ziekten, wil dat zeggen dat het bijbehorende thema nog relevant is voor je. Dan is het vaak niet de oude (tropische) maar de nieuwe cultuur die je weerhoudt om je eigen weg te gaan: de macht, plichten, lasten, regels en opofferingen van ons eigen systeem die niet bepaald levend en natuurlijk meer zijn.  Dan gaat het erom dat je jezelf wijs maakt dat je pas goed bent als je beantwoordt aan die stijl of norm.

Nu de oude ’tropische’ ziekten verdwenen zijn uit ons land, kan de ziekte van Lyme gezien worden als nieuwe waarschuwing voor ons. Want wij zitten wel degelijk met een nieuw juk op onze schouders: het perfect moeten zijn, het bijbehorende gebrek aan zelfvertrouwen en de onvoldoende waardering voor de eigen talenten.

Flower Power: lang leve de natuur

Teken zijn er altijd geweest (en die virussen ook) maar tot ver in de vorige eeuw had geen mens daar last van. Niet omdat ze toen geen virus konden verspreiden maar omdat iedereen nog in staat was om datgene te doen wat bij hem hoorde.

Na de oorlog ontstond de Flower Power, de stroming die een nieuwe fase inluidde van persoonlijke vrijheid en ontwikkeling van de mens. Het motto was ‘lang leve de natuur’ en alles moest kunnen. Maar van de ziekte van Lyme was geen sprake, ook al lag iedereen met zijn blote billen in het gras. En wonderbaarlijk genoeg was ook het Malaria tijdperk ineens ten einde (in 1970 is Nederland Malaria-vrij verklaard).

Een basisinkomen voor elke volwassene: gelukkig(er)

Gezondheid

Geen dag zonder geluid

Niet alleen op de ‘Hemelse Dag’ is het te merken, maar altijd en overal blijkt dat we dit geen dag kunnen missen: muziek. Niemand lijkt meer zonder de oordopjes te kunnen die hem of haar de hele dag van geluid voorzien, een café zonder (harde) muziek telt niet meer mee en op een bruiloftspartij moet je naar buiten als je iemand wilt spreken.

Het concertgebouw heeft het intussen afgelegd tegen de moderne muziekhal, en alsof dat allemaal niet genoeg is worden er -de hele zomer door- talloze festivals georganiseerd waar de decibellen je om de oren vliegen. Is het dan gek dat steeds meer jonge mensen last hebben van gehoorschade, van een gedeeltelijke doofheid, hardhorendheid en blijvende geluiden in het oor?

Aandoeningen van het oor: niet naar je innerlijke stem luisteren

Nee, het is niet gek dat zoveel mensen met (h)oorproblemen zitten. De psychologische betekenis van oorproblemen liggen namelijk in het contact met jezelf, het luisteren naar je innerlijke stem. Maar als je ‘alleen luistert naar de buitenwereld’ dan laat deze stem zich niet meer horen en vervreemd je van jezelf. Dan is het alsof deze stem zegt: “je wilt geen dag zonder geluid? … dan krijg je elke dag geluid (in je oren)”.

Zo geven oorsuizen, tinnitus en andere vormen van storende geluiden het signaal dat je jezelf vast zet in een wereld van verbeelding en teveel georiënteerd bent op zaken die te ver van je af liggen. En hardhorigheid (gedeeltelijke doofheid) geeft aan dat je jezelf afsluit voor anderen en met teveel donkere gedachten in jezelf gekeerd bent.

Kinderen met veel oorontsteking (otitis)

Heb je een kind met veel oorontsteking? Ga dan kijken in hoeverre dit kind wordt ingeperkt en welke stem uit de buitenwereld te sterk is voor hem of haar. Dan voelt het kind zich angstig en innerlijk boos en onmachtig om de eigen stem te volgen. Het trekt zich dan terug in een eigen droomwereld waar geen beperkingen zijn en de tijd niet bestaat.

Met name boosheid en onmacht zijn het signaal van een ontsteking. En het is alsof het kind met zijn hand over de oren roept: ik wil het allemaal niet meer horen!

Beten en steken: een prikactie van insecten

 

 

 

 

 

 

Gezondheid

Jarig!

Vandaag is het 1 jaar geleden dat ik mijn blog op het internet heb gezet. En in dit eerste jaar heb ik een kleine 100 artikelen geschreven die iets te maken hebben met ons ‘welzijn’: de gezondheid van lichaam en geest.

Met de aandoeningen van de belangrijkste organen of lichaamsdelen en de betekenis daarvan ben ik nagenoeg klaar. De meer chronische ziekten, kanker, het doneren van organen en andere zware onderwerpen staan nog op mijn lijstje. Maar daar ga ik op in als ik de tijd er rijp voor acht.

Tussendoor heb ik de nodige uitstapjes gemaakt naar allerlei alternatieve denkwijzen, normen en waarden of andere cultuur- en maatschappij gebonden verschijnselen. Over dit alles is nog veel meer te zeggen. Maar is dat wat jullie lezers willen?

Hoe nu verder?

Via de statistieken weet ik hoeveel lezers er per dag zijn, dus ik dank iedereen die een of meer artikelen met aandacht heeft gelezen. Het is fijn om te weten dat er zoveel mensen zijn die met regelmaat terugkeren naar het blog en dat er nog steeds nieuwe mensen aanhaken.

Maar ik weet natuurlijk niet wie jullie allemaal zijn en wat jullie leuk, interessant of amusant vinden aan het blog. En dat maakt het wel lastig om te bepalen hoe ik nu verder zal gaan.

Laat het me weten!

Laat het me dus weten wat je wel en niet boeit. Welke onderwerpen wil je breder of dieper behandeld hebben? Wil je meer tips of juist niet? Of moet het een column worden?

Wat mijzelf betreft, blijf ik in ieder geval lekker lezen en schrijven.

Ik hoop dus iets van jullie te horen (mail me maar rechtstreeks via gerdahofste@gmail.com) en bereid me alvast voor op het nieuwe levensjaar van mijn blog.

Geen dag zonder geluid

 

 

 

Gezondheid

Reizen: waarom doen we dat?

Omdat we allemaal ‘vakantie’ krijgen van de baas, het recht om een tijdlang niet aan de normale verplichtingen te voldoen, willen we –in deze eeuw- ook allemaal op reis. Maar reizen is iets heel anders dan ‘vakantie vieren’. Reizen betekent onderweg zijn, rondtrekken, nieuwe culturen verkennen en dingen ontdekken. En vooral wat dat laatste betreft, blijkt dat veel mensen daar niet op zitten te wachten. Het lijkt er steeds meer op dat we alleen op vakantie gaan voor de ‘zon’ en dat die andere cultuur alleen maar lastig is.

Ik schets hier even het gedrag van grote groepen vakantiegangers:

Op zoek naar luilekkerland: all-inclusive

Dat is veilig en vertrouwd, je komt niet voor verrassingen te staan, weet wat je moet betalen, hebt alles bij de hand en wordt bediend. Als je hier voor kiest, zit je voor een dubbeltje op de eerste rang. De zon, het zwembad en het vermaak nemen een belangrijke plek in en –voor even- kun je je de koning te rijk voelen.

Liefst ‘eigen volk’ willen ontmoeten

Dit wil zeggen dat de meeste mensen graag in een groep reizen. Want zonder Nederlanders om je heen is het niet gezellig. Wat restaurants waar je ‘normaal’ kunt eten horen daar bij en zonder Amstel of Heineken kunnen de ondernemers het wel schudden.

Afdingen

De meeste mensen denken dat ze in het buitenland (behalve onze westerse landen) op alle prijzen wat mogen afdingen. Ook al is die prijs nog zo laag, we maken er een sport van om nog minder te betalen dan verantwoord is.

Klagen

Als de kwaliteitsstandaard van de dingen ook maar iets afwijkt van thuis, dan wordt er graag geklaagd. In het gunstigste geval wordt er gezegd ‘het is wel schoon, maar ….. het is niet zoals thuis’. Iedere dag schone lakens en handdoeken vinden we op vakantie vaak een normaal terwijl we die dingen thuis niet dagelijks vervangen.

Uitholling van de lokale cultuur

Door dit gedrag worden de landen die wij bezoeken steeds meer genoodzaakt hun eigen cultuur aan de wilgen te hangen. De lokale eettentjes verdwijnen door de all-inclusives, of ze vormen zich om tot hamburgertent: de maat van het ‘westen’. Kleine ondernemers die 12 uur per dag hun eigen spullen aanbieden wordt het vel over de oren getrokken omdat deze alleen nog voor kostprijs kunnen verkopen. In een cultuur waar water vaak schaars is en energie duur, vragen wij om krakend schone lakens en handdoeken die we zelf te snel vuil maken omdat we ze overal mee naar toe slepen. Naast de energie, die er verbruikt wordt, zijn er ook bleekmiddelen en wasverzachters nodig om ze voor de westerling acceptabel te maken (want het mag geen schuurpapier zijn).

Zo hollen wij de cultuur van ons gastland uit en dwingen wij dit land naar onze pijpen te dansen. We begeven ons niet onder het volk en wijzen al het unieke af dat het land heeft te bieden. En wat nog erger is? We zorgen er ook voor dat ons reisgeld de lokale bevolking niet ten goede komt maar in handen valt van grote buitenlandse investeerders in dat land die zich kunnen permitteren om een all-inclusive neer te zetten met behulp van vaak onderbetaalde werknemers.

Angst voor het onbekende?

Wat maakt eigenlijk dat we dat allemaal zo willen? Is dat angst voor het onbekende, of is het alleen maar een voortdurende demonstratie van onze hoge eigendunk? Zijn we nou wereldburgers of nog steeds dat volk op houten klompen? Is dit de tolerantie, die wij zo graag uit willen dragen, of is het pure zuinigheid en bekrompenheid?

En wat heeft dat met het eigenlijke reizen te maken? Als wij zelfs geen kennis willen nemen van een andere cultuur en daar precies hetzelfde willen doen als thuis, waarom blijven we dan niet thuis? En hoe kunnen we dan van buitenlanders vragen om meteen te integreren en zich als Nederlander te gedragen?

Jarig

 

 

Gezondheid

Obesitas: de familie Turf in levende lijve

Eén van de grootste problemen in onze gezondheidszorg is volgens de deskundigen obesitas: vetzucht. Dit verschijnsel, dat inmiddels al 50% van onze bevolking aangaat, zou verantwoordelijk zijn voor allerlei aandoeningen in het lichaam, waaronder hart- en vaatziekten, diabetes en kanker (onze welvaartziekten). Nog afgezien van het feit of ik het met deze conclusie eens ben (zie mijn artikelen van het afgelopen jaar) valt niet te ontkennen dat dit alles te maken heeft met onze consumptiedrang: ‘het zoveel mogelijk innemen wat er te koop is’.

Jaren ’70: rank en slank

Op facebook kom ik herhaaldelijk video’s tegen van popconcerten en cabaretiers uit de (begin)jaren ’70 van de vorige eeuw. Naast de geweldige liedjes (Goud van Oud) en voordrachten (o.a. Koot en Bie) is het meest opvallend aan die filmpjes dat iedereen rank en slank is. Geen grammetje teveel.

En dat komt overeen met mijn eigen jeugd, waarin Billy en Bessie Turf alleen in een stripboek voorkwamen. Frisdranken en chips kregen we niet, de enige koekjes die we kenden waren biscuitjes en het tussendoortje was een beschuit met kaas. Daarnaast was iedereen altijd in beweging. Geen enkel ‘hebbeding’ dat ons ervan weerhield om op pad te gaan. Want buitenshuis viel er altijd meer te beleven dan binnen.

Lichamelijke honger = geestelijke honger

In psychologische zin is obesitas het resultaat van een niet te stillen honger naar ‘meer’, een honger naar dingen in het leven die er echt toe doen (liefde, warmte, respect, zingeving, zelfvertrouwen). Op de een of andere manier zijn we dat in de afgelopen decennia kwijtgeraakt. Elke keer denken we dat we gelukkig zullen worden van dat ‘nieuwe ding’ maar niets is minder waar. Zo proberen we steeds meer in te nemen maar is er niets waar we echt blij van worden. Zoals een snoepje het hongergevoel niet weg kan halen, geeft ook een oppervlakkig uitje of het zoveelste partijtje geen voldaan gevoel.

Verveling en depressie

Zo dreigen we aardig verveeld en depressief te raken. Als je de buitenwereld niet meer in durft omdat die onveilig lijkt te zijn en als je alles vanuit de luie stoel kunt regelen, dan is er niets wat ons nog uitdaagt om erop uit te trekken. Door elke verjaardag en feestdag nog luxer op te tuigen, worden deze niet gezelliger. En als er elke week een nieuw evenement op stapel staat, valt er nooit iets echt te beleven.

Is het dan gek dat steeds meer mensen grijpen naar al dat ‘lekkers’ om hun onbehagen te compenseren?

Reizen: waarom doen we dat?

Gezondheid

De rijdende rechter

‘De rijdende rechter’ en ‘Herrie met de buren’ zijn al jarenlang populaire Tv-programma’s. Zonder Meester Visser lijkt een vreedzaam samenwonen in Nederland bijna onmogelijk. Er staat een boom in de weg, er liggen blaadjes op het pad, de schutting staat scheef, iemand draait muziek of  slaat met de deur. Mensen zoeken naar spijkers op laag water en maken van een mug een olifant. Als ons burgerlijk buurtje niet op orde is, dan is iedereen dat al gauw een doorn in het oog.

Canada: boete als het gras te hoog is

Het toppunt van burgerlijke gehoorzaamheid is wel Canada. Daar voorkomt men herrie met de buren door de inwoners te verplichten het gras in de voortuin lager te houden dan 12 cm (in alle voortuinen staat gras). Is dat niet het geval, dan valt er een boete in de bus. Hoe hoog het gras in de achtertuin staat of hoeveel rommel daar ligt, dat doet niet ter zake. In Canada gaat het om het aangezicht. Ze noemen zichzelf bijzonder tolerant omdat er allerlei nationaliteiten vreedzaam samenwonen. Niemand bemoeit zich met elkaar en buren kennen elkaar nauwelijks. Maar het sociale leven is er ver te zoeken. Gaat het om dat nette voortuintje (het oppervlakkige aangezicht) of om wat zich in de achtertuin (het echte leven) afspeelt? Is dat tolerantie, of is het misschien toch onverschilligheid?

Griekenland: de hele dag blaadjes vegen

In Griekenland is dat heel anders. Elk gezellig terras bevindt zich onder de bomen en dus is het voortdurend vegen: ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds nog een keer. Niet omdat het moet, maar omdat bomen en planten er gekoesterd worden als een kind. De paar vierkante meter die iemand bezit, wordt zo gezellig mogelijk gehouden.  En de stoepjes in het dorp worden elke ochtend met de waterslang bewerkt. Niemand maakt zich boos over weer en wind of veegt een blaadje op het pad van de ander. Zo neemt iedereen in vrede deel aan de rust in het dorp. Tussen het vegen door wordt er gebabbeld over de dagelijkse zorgen, tijdens de middagsrust denkt men over het leven na en ’s avonds neemt men de tijd voor gezelligheid samen.

Zo zit Nederland letterlijk en figuurlijk tussen deze twee landen in: tolerant maar bemoeizuchtig, gezellig en toch niet samen.

Obesitals: de familie Turf in levende lijve

 

 

 

Powered by themekiller.com