Archief

november 2018

Gezondheid

De twee lichaamshelften: links en rechts

Sommigen mensen hebben alle lichamelijke klachten aan de rechterzijde, anderen juist aan de linkerkant. Wat zegt dit?

Evenwicht en balans

De beide zijden van het lichaam staan voor de twee kanten van ons ‘zijn’, de mannelijke en de vrouwelijke aspecten van het leven. De rechterzijde van het lichaam staat voor de mannelijke kant van het bestaan (rationeel/logisch/communicatief) en de linkerzijde voor de diepere, existentiële gevoelens (vertrouwen/angst/liefde). Bij het hoofd is dit omgekeerd omdat alle aansturing vanuit de hersenen gekruist wordt in de overgang naar het lichaam (nek).

Als zich klachten aandienen aan een bepaalde kant van het lichaam, dan is er dus duidelijk iets uit balans.

Rechterzijde

Als je klachten rechts zitten, dan ben je in zekere zin afgesneden van je intuïtie, spontaniteit en eigenwaarde. Deze mannelijke kwaliteiten komen in de knel omdat je je teveel laat overmeesteren door de wil van anderen. Je redeneert je gevoelens weg in een poging om alles georganiseerd te laten verlopen, met alle frustratie en onmacht van dien.

Linkerzijde

Klachten aan de linkerzijde komen voort uit een onvoldoende beheersing van je gevoelsleven. Je wordt voortdurend door je gevoelens overmeesterd en bent niet meer in staat om soepel mee te bewegen met dat wat er gaande is. Je kunt niet meer logisch nadenken en -handelen, en je laat je angsten overheersen.

De vrouwenborst (voorbeeld)

Bij aandoeningen van de organen, waar wij er twee van hebben (borsten, nieren, longen), is dit onderscheid het meest duidelijk. Zo is de rechter vrouwenborst in het spel als er problemen zijn met de man-vrouw relatie, de omgang met elkaar en de balans in die relatie (dus met de manifestatie van jezelf als vrouw), terwijl de linkerborst in het spel is bij een gecompliceerde moeder-kind-relatie. In het laatste geval gaat het om een onevenwichtigheid in de diepere, existentiële gevoelens van verzorging, warmte en liefde tussen moeder en kind.

Daarbij is het belangrijk om breed naar het thema te kijken. Want een single vrouw kan -bijvoorbeeld- net zo goed borstkanker krijgen als een getrouwde vrouw. Dan is de onderlinge relatie niet het probleem, maar juist het ontbreken van die relatie waardoor de vrouw zich niet als vrouw weet te manifesteren. Datzelfde geldt voor vrouwen zonder kinderen. Bovendien betreft de moeder-kind-relatie niet alleen de relatie met een eigen kind, maar ook die met de eigen moeder(figuur).

Het moment van de klacht

Als zich een nieuwe klacht aandient, is het dus handig om te kijken aan welke kant van het lichaam zich de klacht bevindt. Daarnaast is het belangrijk om het moment te onderzoeken waarop die zich aandient. Wat heeft zich daaraan voorafgaand afgespeeld? Uit welke situatie komt die voort? Wat heeft jou zo uit je evenwicht gebracht dat het lichaam nu signalen geeft? Want door deze aanleiding te zoeken, krijg je zicht op je probleem en opent zich een weg naar genezing.

Geel hesje: symbool van psychische nood

Gezondheid

Hans Moolenburgh: een doorn in het oog van Big Farma

Deze week overleed hij op 93 jarige leeftijd: Hans Moolenburgh, de bekende arts die zich het hele leven hard maakte voor een natuurlijke aanpak van ziektes. Hij was de criticus van de vaccinaties van kinderen, de fluoridering van drinkwater (die gelukkig weer is afgeschaft), de vervuiling van de lucht en de straling. Zijn archief zit tjokvol wetenschappelijke artikelen hierover, maar die verschijnen nauwelijks in reguliere medische tijdschriften.

Toen Moolenburgh in de jaren vijftig als huisarts begon, doorliepen kinderen gewoon alle kinderziektes en bouwden ze zo hun weerstand op. Maar naarmate de vaccinatiegraad toenam, zag hij ook het aantal allergieën, intoleranties en andere aandoeningen bij kinderen toenemen. En gaandeweg concludeerde hij dat de ‘geneeskunde’ de weg aan het kwijtraken was: “het is allemaal symptoombestrijding en daar pak je de oorzaken van ziektes niet mee aan”.

Op het matje

Moolenburgh schaart zich in een lange rij van ‘kriticasters’ van de huidige geneeskunde die (blijvend) worden verguisd. In 1968 werd hij op het matje geroepen van Den Haag omdat hij niet meer mocht zeggen wat hij wilde (over de fluoridering van het water en kanker). En toen een collega arts, wijlen Tinus Smits, in de jaren ’90 de link legde tussen vaccinaties en ADHD/autisme heeft deze zich zelfs bij de rechter moeten verantwoorden over zijn praktijk en de bevindingen.

Nederland wil letterlijk niets horen van dit soort artsen zodat ze standaard uit de massamedia geweerd worden.

Kostbare TV-tijd

Toch gebeurde er het afgelopen weekend iets bijzonders: het programma ‘Buitenhof’ ging eindelijk eens in op de anti-vaccinatiebeweging (met onder meer de NVKP). Maar de inhoud daarvan werd de dag erop meteen weer ongedaan gemaakt. Want toen regende het protesten op Radio 1 van alle niet-gehoorde ‘wetenschappers’ die het belachelijk vonden dat er ‘kostbare TV-tijd was besteed aan zulke nonsens’.

Om een paar dagen later het meest kostbare TV-uurtje, dat van DWDD, gevuld zien te worden met ‘de idioot’ Emile Ratelband die een rechtszaak wil aanspannen om 20 jaar jonger te worden!

In Memoriam

Ter nagedachtenis aan Hans Moolenburg, dat bijzondere en wijze mens, hier nog een paar links:

Een artikel uit 2012 in Ode:

https://www.wanttoknow.nl/inspiratie/hans-moolenburgh-kwalen-wegdrukken-is-geen-genezen/?fbclid=IwAR1i-mrnJ9hjqJSRsXTi0WlArjnY-sRGPQ0L2WoCV7CDtpkJYmGJpc_0HaI

Het interview uit 2016:

https://www.youtube.com/watch?v=vdiP-UVfvJ0

De twee lichaamshelften: links en rechts

 

 

Gezondheid

De jacht op ‘bijstandtrekkers’

Iedereen kent ze wel: mensen die in de bijstand zitten en ambtenaren die jacht op hen maken om ze daar uit te halen. Zonder aanzien des persoons worden ze nagezeten, verplicht om vrijwilligerswerk te doen of een baantje te zoeken. Ze worden niet gestimuleerd, maar gecommandeerd. Ze worden niet als mens benaderd, maar als een nummer.

Onvermogen om aan de harde eisen te voldoen

Zo zag ik de een na de ander binnen komen op een zogenaamde Doen-beurs, waar de Gemeente deze mensen naar toe had gestuurd had om (vrijwilligers)werk te zoeken. Verplicht! Mensen in een scootmobiel, struikelend over hun eigen benen, oud en versleten of onder begeleiding van de organisatie die ze moet steunen in hun handicap. Dat kleine, relatief gezonde deel vroeg zich af wat ze daar in vredesnaam moesten doen omdat ze al voldoende vrijwilligerswerk hadden. En een deel daarvan sprak de taal nog onvoldoende om ook maar iets te begrijpen van een baantje.

Maar nee, iedereen moest een afspraak maken met een organisatie voor vrijwilligerswerk. Zonder ‘vinkje’ van die organisatie mocht hij of zij de beurs niet verlaten. En niemand vroeg zich af of deze persoon wel aan de harde eisen van het werk kon voldoen.

Dom en lui

Terwijl de bijstandsgerechten vaak worden uitgemaakt voor dom en lui, zou ik willen stellen dat ‘de Gemeente’ dom en lui is. Dom om zoveel tijd te steken in een onhaalbare zaak, en lui omdat ze niet echt in gesprek gaat met de betreffende mensen en geen maatwerk levert. Want de mensen, die daadwerkelijk graag uit de bijstand willen (en kunnen), krijgen niet de hulp die ze vragen (daar heb ik er enkele van gesproken).

De uitnodigingsbrief is hooghartig en bevelend in plaats van stimulerend, als de mensen bellen naar de Gemeente zijn ze daar onbereikbaar of geïrriteerd, en als ze vragen om hulp dan worden ze het bos in gestuurd. Niemand die echt luistert en handelt met respect voor de persoon die even niet in het ideale plaatje past. En niemand die enig initiatief ontwikkelt om dit ‘probleem’ op een creatieve en menselijke manier op te lossen.

Er is al lang geen werk meer voor iedereen

Wat we telkens weer vergeten, is dat er geen werk meer is voor iedereen. Een 50-jarige werkloze timmerman met artrose kan niet meer mee in het digitale tijdperk en werken op een kantoor; een verstrooide professor is onbruikbaar op de bouw. Een moeder met kleine kinderen kan geen hele dag van huis, en binnen al onze regels en wetten is iemand die de taal niet goed spreekt nauwelijks welkom. Want hij begrijpt de instructies niet, die vaak alleen maar op papier worden aangeleverd.

Het principe van de leermeester en de gezel bestaat immers al lang niet meer. Want er is geen tijd meer om iemand al doende iets te leren (begrijpen). Dus als je niet meer in de schoolbanken kunt gaan zitten, is er geen bijscholing meer mogelijk.

Vrijwilligerswerk voor ons allen

Aangezien de Gemeente zijn taak niet goed oppakt, is het dus aan ons allen om een bijstandsgerechtigde te helpen als hij of zij wil werken aan een nieuwe toekomst. Denk met ze mee, introduceer ze ergens, help hen aan contacten en steun ze in hun strijd om verder te komen.

Help de anderen, die volledig zijn vastgelopen in het systeem en niet meer kunnen. Veroordeel ze niet, en sluit ze ook niet buiten. Want deze mensen voelen zich verdomd alleen.

En die enkeling, die naast de bijstand gewoon (zwart) blijft werken voor zover hij kan? De man of vrouw die wij dan als profiteur betitelen? Die kan dat alleen omdat wij allemaal geneigd zijn zo iemand in te huren. Dus wie is dan eigenlijk de profiteur?

 

 

 

 

 

Powered by themekiller.com