Archief

september 2018

Gezondheid

Mono, fomo en nono

Er is geen enkele reden meer om niet heelhuids thuis te komen. Want naast ‘ik ben de BOB’ of het kiezen voor 0% gaan er nu ook jaarlijks vele miljoenen besteed worden aan de Mono-campagne: geen mobiele telefoon meer in het verkeer.

Constant online en fomo

Iedereen meent constant online te moeten zijn. Want we lijken niets meer te willen missen en op een of andere manier is alles ‘urgent’. De ‘fear of missing out’ (fomo), oftewel de angst om ergens niet van op de hoogte te zijn, is intussen een volksziekte aan het worden. Vooral bij jongeren is dat het geval, maar er zijn inmiddels ook talloze ouderen die daar aan lijden. Want stel dat je niet onmiddellijk reageert op een bericht met ‘ach’ en ‘oh’, dan zou je wel eens van desinteresse kunnen worden beschuldigd.

En in het ergste geval zou je zelfs asociaal kunnen worden genoemd, met alle gevolgen van dien (verwijdering uit de groep).

Versnipperde aandacht: alles wordt tijdelijk en vluchtig

Iemand met een constante onlineverbinding kan zich -logischerwijs- steeds moeilijker concentreren. En als je aandacht alsmaar verstoord wordt, dan krijg je alleen maar een oppervlakkige indruk van iets. Het gevolg van deze versnipperde aandacht is dat je van alles een beetje weet en van niets alles.

Dat betekent ook dat alles tijdelijk en vluchtig van aard wordt. Als het ene bericht meteen wordt opgevolgd door een ander, dan is alles meteen oud nieuws. En zo begeven we ons massaal in een mallemolen van -letterlijk en figuurlijk- stomme berichtgeving die we nooit bij kunnen houden.

Nono

Door dit gedrag gebeuren er rare en domme dingen. Mensen maken fouten in hun werk, lopen elkaar van de voeten, fietsen iemand omver of rijden ergens tegenaan. Of ze produceren alleen maar een kreet die ze ontleend hebben aan een app of een tweet. Daarmee wordt de fomo een nono: iemand die nietszeggend en nogal onbenullig is.

Is dat al het overheidsgeld waard, dat nu -minstens 10 jaar lang- in de mega-reclamecampagne gestoken wordt? Kunnen we echt niet zelf bedenken dat we fout bezig zijn als we nergens anders aandacht voor hebben dan voor onze mobiele telefoon?

No, no …. kennelijk niet.

Knollen en rapen: met je beide benen op de grond

 

Gezondheid

Het pillenprobleem

Intussen zijn steeds meer geleerden het er over eens dat we met een groot pillenprobleem zitten. Het maakt niet alleen dat de gezondheidszorg onbetaalbaar wordt, maar ook dat mensen ook steeds zieker worden.

Protest tegen medicijnen

Het protest tegen medicijnen is niet van nu. Ruim 40 jaar geleden kwam de New Yorkse priester Ivan Illich al met zijn boek ‘limits to medicine’. Een rijk gedocumenteerd boek met diepgaande analyses over hoe de klinische aanpak van ziekten haaks staat op het leven zelf en hoe ziekten werden gestimuleerd door dokters. Ja, dit lees je goed, want de medische industrie maakt dat mensen de weg naar gezondheid niet meer kunnen vinden.

In de afgelopen decennia hebben zich veel artsen aan de groep van sceptici toegevoegd. Eén daarvan is Dr. Gabor Lenkei, die onder de noemer ‘wat u niet mag weten over uw gezondheid’ (website) onder meer het boek Censuur heeft uitgegeven met dezelfde strekking. Zijn videoserie ‘het leven is mooi’ is fabelachtig, en meer dan het luisteren waard (op youtube, helaas niet helemaal compleet). Hij zegt onder meer dat bacteriën geen ziekte veroorzaken, dat de artsen niet meer naar de oorzaak kijken maar naar het symptoom en dat we geen gezondheidszorg kennen maar wel zitten opgezadeld met een kolossale ziekte industrie.

Een mens die het leven leidt zoals het bedoeld is, hoeft naar zijn idee niet ziek te worden. En het wetenschappelijk onderzoek? Dat is een wassen neus.

Dick Bijl: alles op een rijtje

In Nederland wordt de kar van het protest getrokken door Dick Bijl. Als hoofdredacteur van het Geneesmiddelenbulletin (tevens arts en epidemioloog) heeft hij bijna 25.000 wetenschappelijke onderzoeken onder de loep genomen. En hij schrok zich een hoedje. Reden waarom hij al zijn bevindingen heeft neergezet in een boek dat net is uitgekomen: Het Pillenprobleem.

Zo veel slordig onderzoek, gebrekkige statistiek, vertekende uitkomsten en weggemoffelde bijwerkingen dat hij het bestaansrecht van veel medicijnen sterk in twijfel is gaan trekken. De meeste medicijnen hebben volgens Dick Bijl nooit aangetoond dat ze de dood voorkomen. En onze geneeskunde bestaat grotendeels uit het uitschrijven van medicijnen, die nooit goedgekeurd hadden mogen worden. Dat moet volgens hem zo snel mogelijk stoppen.

Wie het hele (onthutsende) artikel wil lezen, kan dat via deze link: https://www.volkskrant.nl/wetenschap/deze-dokter-adviseert-slik-minder-pillen~b353d1e2//

En wie het genoemde boek wil hebben, kan het nu bestellen.

Mono, fomo en nono

 

Gezondheid

Mancave of inloopkast

Als je de woonprogramma’s een beetje volgt, dan kom je er al gauw achter dat een huis niet alleen meer een woonkeuken met kookeiland nodig heeft maar ook een inloopkast en een badkamer-en-suite. En op de laatste plaats komt de mancave, een eigen ruimte voor de man. Maar hoe eerlijk is dat verdeeld?

De man heeft ruimte nodig voor zichzelf

In de afgelopen decennia is het huis, met inhoud, vooral een aangelegenheid geweest van vrouwen. Alle extra ruimte die er kwam stond in dienst van het gezin met bijkeuken, apart washok, kinderkamer, speelhoekje en zo meer. En als er een overtollig kamertje was, dan werd dat meestal ook door de vrouw in beslag genomen (hobbykamer). De vraag of de man iets voor zichzelf nodig had kwam zelden bij iemand op. Die was toch de hele dag weg naar het werk en kon daarna altijd nog in een aftandse garage gaan klussen.

Dat we de mannen daarmee behoorlijk tekort hebben gedaan, is inmiddels wel duidelijk. We hebben ze niet alleen het huis uit gejaagd omdat er thuis geen plek voor hen was, maar ook van ons vrouwen vervreemd. Want terwijl vrouwen hun vriendinnen graag thuis ontvangen in ‘hun eigen sfeertje’ voelen mannen zich beduidend minder gelukkig in een vreemde woonkamer vol vrouwen- en kinderstuf.

Aantal kledingstukken

Naast minder ruimte in huis, heeft de gemiddelde man ook beduidend minder ruimte in de kledingkast. Niet zelden moet hij het doen met het kleinste kastje voor zichzelf. Laatst hoorde ik dat vrouwen gemiddeld ruim 350 ‘kledingstukken’ hebben, alle lingerie, panty’s, rokjes, jurkjes, shorts, topjes, bloesjes, jasjes, vestjes en zo meer bij elkaar opgeteld.

Bij de meeste mannen is dat flink wat lager en houdt het wel op met zo’n 100-150 stuks. Deze cijfers heb ik niet uit onderzoek, maar is mijn eigen schatting gebaseerd op 10 broeken, 10 T-shirts, 10 onderhemden, 15 onderbroeken, 20 overhemden, 10 truien, 5 jassen en jasjes, 12 paar sokken en 8 paar schoenen. Misschien nog een enkele stropdas, een pet of een fitnessbroek …. en dan is de outfit van de meeste mannen wel compleet.

Inloopkast of mancave

Nu moet er dus ook een inloopkast komen voor vrouwen. Want als we de Tv-programma’s mogen geloven, is dan hun opperste geluk. Maar daarmee krijgt de vrouw weer een onevenredig groot deel van de ruimte thuis toebedeeld. Natuurlijk is die ruimte ook voor de man bedoeld, maar die vindt dat doorgaans minder nodig omdat hij wel weet wat hij heeft en wat hij aan moet trekken.

Bij deze wil ik dan ook alle vrouwen oproepen om de man des huizes meer recht te doen en aan een mancave te denken zodra er iets verbouwd kan worden. Offer die inloopkast maar op en geef die man een eigen plek. Ga snoeien in de kledingkast waar talloze dingen hangen die je niet meer draagt en neem desnoods genoegen met een kleiner kamertje voor de kinderen.

Want er is geen makkelijker manier om je relatie op het spel te zetten dan je man een eigen ruimte te ontnemen.

Het pillenprobleem

 

Powered by themekiller.com