Zoals een acute of kortstondige ziekte iets zegt over een kortstondig ‘probleem’ in jezelf (zie mijn eerdere artikelen), zo zegt een chronische ziekte iets over een belangrijk en blijvend thema in je leven, iets wat al veel langer speelt maar waar je je nog niet bewust van bent. Elke chronische ziekte begint dan ook klein en onschuldig, om vervolgens uit te groeien tot een lastige en blijvende kwaal.

Het waanidee van deze tijd

Dat er in deze tijd zoveel chronische zieken zijn heeft alles te maken met een belangrijk kenmerk van onze maatschappij: teveel aandacht voor het verwerven en innemen van dingen (uiterlijkheden) en te weinig aandacht voor ons geestelijke leven en de innerlijke stem. Wij voelen ons door allerlei dingen onder druk gezet (hart- en vaatziekten), schieten in de kramp of verstijven (reuma, artrose), raken opgebrand of depressief, worden nerveus of verlamd (MS, Parkinson) en krijgen het Spaans benauwd van alles wat wij menen te moeten doen (COPD, astma).

We laten ons collectief gek maken door een systeem waarin alleen de prestatie nog telt en de vrijheid en blijheid ver te zoeken is. Als een jojo schieten we heen en weer om erkenning te krijgen: die winst of bonus binnen te halen, dat nieuwe huis te kunnen kopen of onze kinderen nog meer luxe te kunnen bieden. En daarvoor laten we waardevolle relaties op de klippen lopen.

We zijn simpelweg een slaaf geworden van onze prestatiemaatschappij, waarin we -allemaal op onze eigen manier- aanlopen tegen het ‘heilige moeten’: het waanidee van deze tijd.

Hoe vrijer je je voelt, hoe minder ziek je bent

Hoe vrijer en gelukkiger je je voelt, hoe minder ziek je zult zijn. Dat geldt ook voor een chronische zieke. Want elke chronische zieke kent goede en slechte tijden. Dat komt niet omdat het lichaam telkens anders in elkaar steekt maar omdat de geest zich af en toe uit zijn benarde situatie weet te bevrijden.

Zo kan iemand met een Chronisch Vermoeidheidssyndroom best vier dagen Carnaval vieren of op trektocht door de bergen gaan. Iemand met COPD of astma kan probleemloos een partijtje houden in een rokerig café waar hij zelf het middelpunt is (contacten en communicatie: het thema van de ademhalingswegen). En een reumapatiënt voelt zich altijd beter op vakantie in warme landen.
Ligt dat laatste dan aan de warmte? Dat is natuurlijk de vraag. Want als je op vakantie bent en even niets ‘moet’ van jezelf, dan geeft dat altijd verlichting. Maar in een warm land, waar je je in alle opzichten vrij kunt bewegen, is het wel een stuk makkelijker om je te ontspannen dan in koude streken waar je binnen zit en van alles moet regelen om het gezellig te hebben.

Ben je chronisch ziek, probeer dan eens uit te vinden in welke situaties jij je beter voelt. En probeer je leven dan dienovereenkomstig te veranderen, in de richting die jou goed doet.

Over de dood