Hoewel er micro-organismen zijn die zonder water kunnen leven, lijkt het menselijk bestaan toch echt af te hangen van water. Het is het vloeibare element in alles wat leeft, en het is niet voor niets dat water symbool staat voor gevoelens en emoties.
Als we het niet meer trekken, staat het water aan onze lippen of doen we moeite ons hoofd boven water te houden. Iets zeker weten staat als een paal boven water, en als je alles durft dan is geen water je te diep. Ben je jaloers, dan kun je de zon niet in het water zien schijnen en als je iets tevoorschijn tovert uit het niets, dan haal je iets boven water.
Het water is ons grote onbewuste
Als we ontroerd worden, komen er tranen en als er allerlei verborgen gevoelens in het spel zijn, moeten we vaak plassen. Of we worden verkouden. En als je veel over water droomt, ga dan maar kijken wat er precies aan de hand is met je diepste gevoelens. Zo heb ik zelf, in het verre verleden, jarenlang gedroomd over water. Ik zat op een boot, die vastliep omdat het water te klein was. Dit vertelde me dat ik te weinig ruimte gaf aan het uiten van mijn emoties, iets wat in die periode van hard werken zeker aan de orde was. Ik droomde vaak over een klein kind dat ik in het water liet vallen, waardoor ik begreep dat ik het kind in mezelf steeds kopje onder liet gaan. En keer op keer verdween ik zelf onder water, of het nu een grote zee was of een moeras: telkens dreigde ik te verzuipen. En ja, ook dat was het geval in de situatie waarin ik zat met teveel hooi op mijn schouders.
Zo is het element water op allerlei manieren veelzeggend. Ik kom daar nog wel op terug, maar in mijn favoriete Internetkrant De Correspondent stond vandaag een stuk, dat ik de liefhebber bij deze aan wil reiken:
https://decorrespondent.nl/5087/Ode-aan-het-recalcitrantste-molecuul-uit-de-kosmos-H2O/659487154942-1817fd33
Geen reacties