De zorg om de gebrekkige weerbaarheid van de opgroeiende jeugd wordt steeds groter. Doordat ze in een over-beschermde omgeving worden grootgebracht, worden ze steeds minder lenig in lichaam en geest. Het is de hoogste tijd om kinderen weer ervaringen op te laten doen en rond te laten scharrelen.

Curling moeders: het pad voortdurend schoonvegen

Kinderen worden zodanig afgeschermd van het leven dat zowel hun lichamelijke flexibiliteit als hun geestelijke gezondheid er onder lijden. De ouders van deze kinderen zijn geobsedeerd door risico’s en proberen elk miniem obstakel voor hun voeten weg te halen.

Met de pampers in eigen rugzak wordt een peuter bij de kinderopvang afgeleverd, om zelf op de ‘commode’ te klimmen als hij een nieuwe luier nodig heeft (en aanwijst in welk vakje van de tas die zit). Elk lunchtrommeltje ligt vol met zorgvuldig afgewogen hapjes, en er is geen kledingstuk dat langer dan een dag gedragen wordt voordat het de was ingaat.

Hoe ‘standaard’ dit gedrag inmiddels is, wordt niet alleen in de Luizenmoeder getoond, maar ook in de vele reclames op TV waarin een kind zich zorgen maakt over een vlekje in zijn shirt of de hygiëne thuis. Met als meest ridicule filmpje het jongetje dat  -in een smetteloos witte omgeving- verheugd roept dat ‘mama hem gaat beschermen’ met vijf verschillende reinigingsblokjes in de WC.

Lichamelijk onhandig, niet alert

Omdat veel kinderen niet meer leren stoeien en knoeien, zijn ze lichamelijk onhandiger dan ooit. Ze hebben immers niet zelf leren kijken, en hebben vaak geen idee wat er op ze af komt. Een over-beschermd kind krijgt dan ook veel meer ongelukjes dan een kind dat geleerd heeft om op gewoon onderuit te gaan.

Door het gebruik van pampers en het afschaffen van het ‘potje’ wordt een kind veel te laat zindelijk en door elke bacterie of stof bij kinderen vandaan te houden, regent het allergieën. Minstens 10% van alle kinderen heeft last van een serieuze allergie of intolerantie, simpelweg omdat ze aan geen enkele stof meer worden blootgesteld. En meer dan 20% van de kinderen is chronisch ziek.

Wat we in al onze voorzichtigheid proberen te voorkomen, heeft dus een averechts effect. We kweken gewoon kinderen die letterlijk nergens meer tegen bestand zijn.

Intolerantie in de geest

De nooit aflatende bescherming van het kind en het weghouden van elk onprettig idee dat er is, maakt niet alleen dat kinderen veel later volwassen worden. Het maakt ze ook in geestelijk opzicht intolerant. Want deze kinderen blijken als jong volwassen overdreven kwetsbaar en vijandig tegenover anderen.

Dat punt maken Jonathan Haidt en advocaat Greg Lukianoff in hun recent verschenen boek The Coddling of the American Mind (2018). Deze jongeren kunnen niet meer inschatten wat de ander bedoelt of hoe die in elkaar steekt, en ze voelen zich meteen gekrenkt en gekwetst.

Dat dit een stimulans is voor de pestcultuur, polarisatie en extremisme (!) in de maatschappij, is niet moeilijk te raden. Want als jij geleerd hebt dat alles wat jij doet en denkt geweldig is, dan is die andere altijd fout.

Stoeien en knoeien

Laat kinderen dus gewoon rondscharrelen, lekker stoeien en knoeien. Laat ze alles ontdekken en breng ze in contact met zoveel mogelijk stoffen en mensen. Laat ze kennis maken met alle minder prettige dingen in het leven, en biedt ze de vrijheid om dingen op hun eigen manier te doen. Want alleen door ervaringen leren ze hoe het leven in elkaar zit, niet door overal voor gewaarschuwd te worden (en ‘demonen’ te creëren).

Alleen dan bouwen we aan een evenwichtige en weerbare generatie die flexibel is in lichaam en geest. En aan een tolerante samenleving zonder discriminatie, haat en nijd.

Van plastic soep naar plastic poep