Gezondheid

Psychiatrie deel 1: we laten ons gek maken

De psychiatrie is een medisch specialisme dat staat voor de ‘geneeskunde van de ziel’. Dit betekent dat al het zielenleed, de problemen met de eigen persoonlijkheid en het leven zelf, in principe thuishoort bij de psychiatrie. Maar dit is niet het geval. Want de psychiatrie is er alleen voor de complexe en extreme gevallen die om kalmerende middelen vragen. Als er geen medicijn aan te pas komt, dan is de psychiater overgekwalificeerd (als arts zijnde) en wordt er doorverwezen naar psycholoog of psychotherapeut.

DSM: het etiket voor de ziel

Om wereldwijd tot een uniforme beoordeling en behandeling te komen van alle psychische stoornissen heeft de American Psychiatric Association het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM) opgezet.

In de DSM IV en DSM V (de lopende versies) wordt elke geestelijke afwijking beschreven met de duidelijk observeerbare psychische en gedragskenmerken, de ‘pijn’ die iemand beleeft en de belemmeringen die de geestestoestand geeft in het dagelijks functioneren. Het geheel is een fijnmazig classificatiesysteem waarin alles te vinden is: van een simpele angststoornis tot aan ADHD, van psychose tot schizofrenie, van een depressie tot aan narcisme. Alles met een eigen etiket en een reeks aan rustgevende middelen ter genezing van de ziel.

Dat is niet meer normaal

In de afgelopen decennia is het aantal stoornissen dat in de DSM wordt beschreven behoorlijk toegenomen. Dit is niet omdat er zoveel meer stoornissen zijn dan vroeger, maar omdat de aandoeningen alsmaar verder zijn uitgesplitst. Op een of andere manier worden de marges, waarbinnen iets normaal gevonden wordt, steeds smaller en zijn dingen die vroeger volledig geaccepteerd waren ineens niet meer normaal.

Als een kind van 2 jaar niet minstens 400 woorden kent, dan wordt er al gesproken over dyslexie. Een beweeglijk kind dat wil springen of rennen wordt nu ADHD genoemd en een kind dat nog even in zijn eigen wereld wil vertoeven is vanzelfsprekend een autist. Dit met alle gevolgen van dien voor de persoon die het betreft, want die past niet meer binnen het betreffende kader en wordt verzocht zijn of haar heil elders te zoeken.

We laten ons gek maken

We hebben van het leven één grote wedstrijd gemaakt, waarbij iedereen zich voortdurend meet aan de prestatie van een ander. En wie niet aan deze wedloop mee wil (of kan) doen, heeft het etiket van de psychiater nodig als rechtvaardiging daarvoor. Want alleen als dit -vaak felbegeerde- etiket er is wordt de persoon in kwestie ontslagen van de plicht om zich aan te passen of te veranderen.

Als we ons dus niet gek laten maken, dan laten we ons wel voor gek verklaren. Maar wie staat er stil bij de stigmatisering van het betreffende etiket en de gevolgen die dat heeft voor de toekomst? Hoe ‘genezend’ zijn al die rustgevende middelen voor de ziel, en wat gebeurt er met al het andere zielenleed van de mens?

Wordt natuurlijk vervolgd.

Psychiatrie deel 2: collectieve identiteitscrisis

 

Gerelateerde berichten

Geen reacties

Reageer op dit bericht

Powered by themekiller.com