Wat doen alle maatregelen met ons, die de overheid nu voor ons bepaald heeft? Wat voor zin heeft een mondkapje? En de anderhalve meter? En de beperking van de sociale contacten (avondklok, horeca, thuis werken en niet meer winkelen in de avond/het weekend)?

Ik geef hier de simpele uitleg van Lars Faber, ademcoach, die zich 15 jaar lang intensief heeft beziggehouden met ademhaling in relatie tot onze lichamelijke en geestelijke gezondheid. En dan wordt duidelijk hoe er wordt gespeeld met onze gezondheid, en hoe ons leven werkelijk bedreigd wordt.

Waarom een mondkapje?

Misschien is deze vraag al vaker in je opgekomen: waarom we massaal gedwongen worden om met mondkapjes over straat te gaan? Terwijl de wetenschap en het belangrijkste adviesorgaan van de overheid aangeeft dat een mondkapje geen enkele bescherming biedt?

We weten inmiddels dat het een instrument van gedragsbeïnvloeding is, een troef die door politici wordt uitgespeeld en die niet door medici of wetenschap wordt ondersteund. Wat wil men hier mee bereiken en wat voor effect heeft het op onze gezondheid? Of nog preciezer: wat voor effect heeft het op onze ademhaling en ons leven? Ik kan je verzekeren dat wat er nu als experiment op ons wordt losgelaten, verre van gezond is voor de mens. Sterker nog, we zijn in een levensgevaarlijk experiment terecht gekomen.

Nobelprijswinnaars

Het is vast geen toeval dat er vorig jaar een Nobelprijs werd uitgereikt aan drie wetenschappers die ontdekten dat onze cellen reageren op en zich vormen naar beschikbare zuurstof. Iets vergelijkbaars ontdekte een andere Nobelprijswinnaar, Dr. Otto Warburg, al diep in de vorige eeuw, waarbij hij het verband legde tussen zuurstof en het ontstaan van kanker. Adem is leven. Je kunt weken zonder eten, dagen zonder drinken maar slechts minuten zonder adem. Zó belangrijk is ademhalen. We doen dat gemiddeld tussen de 16 en 24 duizend keer per dag. Hoe je ademt bepaalt de kwaliteit van je leven. En laat precies dáár nu mee geëxperimenteerd worden.

Let wel: we waren al geen beste ademers. Er is een direct verband tussen westerse welvaartsziekten als angst en depressie en oppervlakkig ademen. Hoe hoger je in je borst ademt, hoe meer angst en stress je ervaart. Technisch gesproken: door de oppervlakkige ademhaling activeer je het sympathisch deel van je zenuwstelsel, dat deel waar de evolutie je mee heeft uitgerust om snel weg te kunnen rennen voor een roofdier of als dat niet lukt, om te kunnen vechten. Je maakt daarmee adrenaline aan, wat je in een verhoogde staat van alertheid brengt, en dus ook angstig. Als die staat van zijn lang aanhoudt raak je gestrest, en uiteindelijk uitgeput.

Alsmaar angst creëren

Mondkappen benemen ons dus de adem en houden je in hyperalerte staat. Tel daarbij op dat we afstand van elkaar moeten blijven, en zelfs geen sociale contacten meer mogen hebben, en je ziet dat we steeds verder van elkaar vervreemden. Door dit overal zichtbaar te maken in onze maatschappij, met waarschuwingen, borden en maskers worden we in constante staat van angst (voor elkaar) gehouden, en bereiken ze dat wat ze willen: met een boog om elkaar heenlopen.

Bovendien zijn wij sociale wezens en uitgerust met wat Dr. Stephen Porges noemt een ‘sociaal betrokkenheidssysteem’, waarmee we ons leven werkelijk vorm geven (samen-leven). We kunnen razendsnel de gezichten en stemmen van onze soortgenoten lezen en interpreteren. Een toonheffing of gezichtsuitdrukking vertelt jouw brein in een fractie van een seconde of je te maken hebt met een mogelijke aanvaller of een veilig persoon. En alleen binnen een afstand van 1,5 meter ‘voel’ je de intentie en de ‘energie’ van de ander om te kunnen beoordelen of iemand werkelijk pluis is, of niet. Maar door alle maatregelen wordt dit sociale betrokkenheidssysteem opzettelijk (en grondig) onderuit gehaald.

Bedreigd in ons hele bestaan

Nu hebben we de puzzelstukjes van het levensgevaarlijk sociale experiment bijna allemaal bij elkaar: door de mondpakjes voelen we ons niet veilig meer omdat we de mensen om ons heen niet meer kunnen zien en horen. Sterker nog, we krijgen voortdurend de boodschap dat we niet veilig zijn. Onze baan staat op de tocht, ons bedrijf gaat failliet. We worden keihard geraakt in ons oerbrein, onze reptielschors, waar het instinct om te overleven zit. Overheden hoeven maar op een paar knoppen te drukken om dat brein flink overstuur te maken. Een van volgende troeven waarvan ik nu al bijna kan voorspellen dat die uitgespeeld zal gaan worden is het creëren van schaarste. Haal het voedsel (of WC-papier!) uit de schappen en zie hoe snel mensen bereid zullen zijn om hun vrijheden op te geven. Een levensgevaarlijk experiment.

We worden massaal richting afgrond gedreven, en de massa doet vrijwillig mee, om zijn eigen hachje te redden, zogenaamd voor de veiligheid van anderen.

Hoe het tij te keren?

Neem en claim vooral verantwoordelijkheid voor jouw eigen gezondheid. Weiger een mondkapje te dragen en als het echt niet anders kan, neem dan de tijd om jouw zenuwstelsel weer tot rust te brengen. Als angst, stress en oppervlakkige ademhaling ons op kunnen fokken, dan kan rust, liefde, vriendschap, aanraking en diepe ontspannen ademhaling je in kalmte brengen. Wees burgerlijk ongehoorzaam. Zoek je vrienden en familie op en maak contact. Dat is hoe we als mens ontwikkeld zijn, als sociale wezens. Door fijne sociale contacten voel je je veilig en in veiligheid versterk je je immuunsysteem.

Als je uit de gijzeling van je bewustzijn wil komen, moet je weer toegang krijgen tot het para-sympathisch deel van jouw zenuwstelsel. Als je dat deel van je zenuwstelsel weet te activeren, kom je uit de greep van de angst en stress en gaat je hele wezen herstellen. Je wordt daarmee niet alleen immuun voor ziekte, maar ook voor zieke overheden en politici. Als die niet meer op jouw angstknoppen kunnen drukken krijg je je eigen (voor hen gevaarlijk niveau van) vrijheid terug.

Ademhalingstechniek als hulpmiddel

De ademhalingstechniek die je hierbij al hulp kunt gebruiken werkt als volgt: je ademt vier seconden in door je neus en vult als eerst je buik met lucht. Als je je hand op je buik legt, kun je voelen of je helemaal tot onderin je lichaam ademt. Daarna adem je uit door je mond, alsof je door een rietje uitademt. Dat maakt dat je je uitademing kunt vertragen. Doe dat zes tot acht tellen.

Waarom door je open mond uitademen? Omdat je dan je kaken ‘van het slot’ haalt. Dat is een van de plekken in je lichaam waar je stress vastzet. Door de nadruk te leggen op diep naar je buik inademen, en je uitademing te verlengen of zelfs te verdubbelen ten opzichte van de inademing (vier seconde in, zes tot acht uit) wordt het rempedaal van jouw zenuwstelsel geactiveerd. Bij je hart wordt het rusthormoon Acetylcholine aangemaakt waardoor je hele systeem de boodschap krijgt: kust veilig, rust maar uit, herstel maar. Je traint hiermee je hart te ontspannen.

Dat is geen vage praat maar prima wetenschappelijk meetbaar middels de parameter HRV (Hart Ritme Variatie). Er zijn biofeedback apparaatjes te koop waar je dat zelf mee kunt meten en trainen.

­­Doe deze ademhalingsoefening een paar keer per dag een paar minuten achter elkaar en je lichaam gaat weer herstellen, waardoor jouw immuunsysteem sterk verbetert en ieder virus of andere bedreiging op eigen houtje aankan. Ons immuunsysteem is daarvoor ontwikkeld, om ieder virus de baas te kunnen. Dan is het spelletje over en uit. We kunnen alleen gegijzeld worden als we onwetend en bang blijven. Beide los je razendsnel op door goed te gaan ademen, te kappen met mondkappen, lief te hebben, werk te doen waar je blij van wordt, veel in de buitenlucht te bewegen en te sporten en lekker gezond te eten. Door te gaan leven zoals we als mens bedoeld zijn. Alleen samen krijgen we dit levensgevaarlijke experiment eronder.

Lars Faber.

Ter afsluiting nog even dit, deze keer uit de mond van minister Ollongren (over mondkapjes als gedragsexperiment): http://bit.ly/ollong-gedrag

Alarm: boeren en voedselvoorziening in gevaar!