Cadeaus: geen geschenk maar een belasting
Bij veel gelegenheden worden er cadeaus gegeven. Per definitie is dat een geschenk, een aardigheidje dat je zomaar krijgt. In principe kun je dat dus altijd geven, maar het wordt nog zelden ‘spontaan’ ingezet en doorgaans beperkt tot de min of meer ‘verplichte’ momenten.
Hoe jammer is dat. Want op de momenten waar je meent niet met lege handen te kunnen aankomen, wordt dit aardigheidje meteen betekenisloos. Voor zowel de gever als de ontvanger is het eerder een last dan een lust. Niemand zit te wachten op 10 verschillende flessen wijn, en ook 10 verschillende bossen bloemen zijn gewoon teveel. En waar moet je het ‘kleinigheidje’ laten als je het absoluut niet leuk vindt? De kringloop of de prullenbak!
Verdiep je in de ander
Waar het bij cadeaus om gaat is vooral de verrassing. En om iemand te kunnen verrassen, moet je de persoon redelijk goed kennen en weten waar hij of zij om geeft.
Veel mensen leggen een ‘cadeaulade’ aan met ‘dingetjes’ die ze ergens, in een aanbieding of op de rommelmarkt, kopen. Dat kan goed gaan als je bij elk cadeau een bepaald iemand in gedachten hebt. Maar vaak wordt er van alles gekocht en in die lade gestopt, om daar in te graaien als er ergens een feestje is.
Een onpersoonlijk cadeau is geen aardigheidje. Als een geschenk niet getuigt van een zorgvuldige keuze, geef dan niets. Het beste is om iets te geven wat een acute nood ledigt (als je daarvan op de hoogte bent) of de relatie versterkt (uitnodiging om samen iets te doen op jouw kosten). En ook de bijdrage aan een hobby of verzameling is een prima idee.
Moet je daarmee wachten tot een ‘geijkt’ moment? Welnee. Het effect van een geschenk is vele malen groter als je het gewoon geeft als blijk van aandacht of dankbaarheid (tussendoor zogezegd).
Envelop met geld
Het meest onzinnige cadeau is wel de envelop met geld, een eigenlijk al vast bepaald bedrag per gelegenheid. Vroeger had dat nog enig nut bij een bruiloft omdat het stel ‘de uitzet’ al bij elkaar had gespaard en er voor het feest meestal niets overbleef. Daardoor werd het mogelijk om toch samen feest te vieren.
Dat er -zo’n dertig jaar geleden- de regel al gold ‘hoe meer volk, hoe meer winst’ is natuurlijk iets wat veel plezier bedorven heeft. Op het platteland werden niet alleen de ganse familie en vriendenclub maar ook alle leden van de verenigingen en buurtschappen uitgenodigd bij een trouwerij. En dan werd je ook ‘verwacht’! Dat heeft ervoor gezorgd dat menigeen zich het bijwonen van al die feesten eigenlijk niet meer kon veroorloven, en dat het feest zelf behoorlijk uit zijn krachten is gegroeid met een groot verlies aan intimiteit en gezelligheid.
In deze tijd is de envelop met geld de stille getuige van een armoedige relatie, waarbij de gever zich niet welkom voelt zonder een bijdrage te leveren aan zijn consumpties. Dat is op zijn zachtst gezegd triest.
En geld aan (klein)kinderen geven om de spaarpot te helpen vullen? Dat kan, maar dan is mijn advies om wat creatiever te zijn. Persoonlijk zou ik een programma voor ze maken onder de noemer ‘heitje voor een karweitje’, waarbij het kind jou met iets helpt (samenwerkt) en daarvoor een verdienste krijgt. Dan heb je een win-win situatie in alle opzichten.
Amerikaanse fuif
Een beetje feest is natuurlijk niet goedkoop. Als je dat eigenlijk niet kunt betalen, vraag dan een aantal anderen om samen een feest te houden. Iedereen wat geld in de pot, en gaan met die banaan.
Vroeger was er de “Amerikaanse Fuif” als je gezellig bij elkaar wilde komen en geen geld had voor de hele catering. Iedereen nam dan wat eten (zelf gemaakt) of drank mee, zodat er van alles te nuttigen was.
Dit principe heeft absoluut mijn voorkeur. Samen feesten, samen delen. En natuurlijk ook samenwerken om alles tot stand te brengen. Want er zijn veel mensen die maar al te graag aanschuiven met hun handen in de zakken en nooit een inspanning leveren.
Schep je nieuwe verwachtingen of verplichtingen met dit laatste? Mijn inziens niet. Ieder mens moet zich namelijk realiseren dat je niet alleen of altijd kunt meeliften op andermans gastvrijheid en gezelligheid. Elke relatie vraagt om wederkerigheid, een inspanning van beide zijden om de relatie levend te houden. Dat hoef je niet op een weegschaal te leggen, en ook niet in geld te waarderen. Dat is meer een kwestie van gevoel, en van het type relatie. Daarom is het slim om elke relatie van tijd tot tijd onder de loep te nemen en te kijken in hoeverre die is doodgebloed en nog thuishoort in jouw kringetje.
Tip voor verdere verdieping: de relatiecirkels (veel over te vinden op het internet/in boeken).
Geen reacties