De jacht op de bacterie

Omdat er vroeger wel eens een muis in de winkel terecht kwam, of de kaas beschimmelde door het gebrek aan een koelkast, heeft de industrie allerlei kunstgrepen bedacht om de hygiëne te dienen en vroegtijdig bederf tegen te gaan. Dit is die grote geld- en grondstof verslindende verpakkingsindustrie geworden, die alle producten ook gaandeweg duurder heeft gemaakt.

In de jacht op elke bacterie wordt elke komkommer nu met plastic omhuld, en is een stukje vlees soms tot drie keer toe dicht geseald. Appels zitten op kunststof schaaltjes met een folie eromheen en zelfs een spitskool is van de buitenlucht afgesloten. Zo is er nauwelijks nog iets te koop wat niet verpakt is.

Plastic werkt verstikkend

Wat we niet weten, of gaandeweg zijn vergeten, is dat ook producten moeten ademen. Een komkommer in folie mag dan niet zo snel uitdrogen, hij kan wel ontbinden en bijzonder drabbig worden. De in plastic verpakte kool weet niet wat hem overkomt met die luchtdichte jas, want dit is nu juist een product dat van nature wekenlang bewaard kan worden door de ingenieuze opbouw van zichzelf.

Al deze verpakte producten voelen zich als onze eigen hand, die enige tijd met een plastic handschoen aan werkt: verstikt, week en vochtig.

Respect voor de natuur

Ondanks alle koelkasten en plastic verpakkingen zijn er nog nooit zoveel etenswaren weggegooid als in deze tijd. Veel land- en tuinbouwproducten zijn voor niets geteeld of grootgebracht omdat ze met heel hun voedingswaarde in de groenbak verdwijnen. En al die verpakkingen worden alleen maar geproduceerd om de illusie van kwaliteit en gezondheid hoog te houden.

Maar we zijn die weg van kwaliteit en gezondheid juist aan het kwijtraken. We letten meer op de vorm dan op de smaak, en we hebben meer respect voor de kunstgrepen van de industrie dan voor de arbeid van de boer. En ondanks het feit dat iedereen een grote keuken wil, met kookeiland, wordt er steeds minder zelf gekookt.

Als we echt gezond willen leven, zullen we weer meer respect moeten opbrengen voor dat wat de aarde ons van nature biedt: eerlijke en onbewerkte producten die goed zijn zoals ze zijn.

Vers eten: altijd binnen handbereik

Nu de supermarkten zeven dagen per week geopend zijn, en we over meer koelkasten beschikken dan over pannenkasten, kunnen we afrekenen met al die voorverpakte en oneindig houdbare producten. We leven in huizen zonder vliegen of muizen en kunnen gewoon een einde maken aan de plastic soep. Maar iedereen zal dan wel bij zichzelf moeten beginnen en meedoen aan de protesten die er langzamerhand komen.

Weiger die verpakte spullen, ga winkelen met je eigen tas en koken in je eigen keuken. Maak je koelkast of vriezer leeg voordat je er weer iets nieuws in legt, doe niet mee aan voedingsrages en trap niet in de valkuil van ‘twee halen, één betalen’ voor versproducten. Want in driekwart van de gevallen belandt dat (zogenaamd) gratis product ongebruikt in de vuilnisbak. En de bijbehorende verpakking op de afvalberg.

De onaantastbaarheid van ons lichaam