De tijd is weer aangebroken dat mensen zich eenzamer voelen dan normaal. Want als we door kou en duisternis worden omhuld, laat het gebrek aan menselijke warmte zich nog beter voelen.
Maar eenzaamheid is niet hetzelfde als alleen-zijn, en ook niet hetzelfde als een sociaal isolement. Daarom kan iemand die veel familie en kennissen heeft zich heel goed eenzaam voelen, terwijl iemand die alleen leeft daar geen last van hoeft te hebben.

Emotionele eenzaamheid

Eenzaamheid is een subjectieve ervaring, een gevoel van kou en leegte omdat iemand niet de relatie(s) heeft die hij zou willen. Nog preciezer uitgedrukt gaat het om het gemis van een innige band met een ander. Dit gevoel kan ontstaan als iemand degene verliest, waar hij die innige band mee heeft (scheiding en overlijden). Maar het kan ook voortkomen uit de emotionele aanleg. Sommige mensen vinden in hun leven gewoon niet of te weinig mensen waar ze een warme, emotionele aansluiting mee vinden.

Gezellig doen lost niets op

De fout die vaak gemaakt wordt is dat mensen die eenzaam zijn worden ‘meegesleurd’ naar groepsactiviteiten. Dat is gezellig, en daar zou iemand zich minder eenzaam moeten voelen. Maar niets is minder waar. Want als je in een groep komt, waar anderen zich wel goed voelen, wordt je eigen eenzaamheid alleen maar benadrukt.

Deze tactiek werkt dan ook alleen als iemand in een sociaal isolement verkeert en niet in staat is om zelf contacten aan te gaan.

Innige band: het gevoel dat je er werkelijk toe doet

De vraag is dan ook wat de innige band is waar het hier om gaat. En die vraag is niet zo makkelijk te beantwoorden omdat die emotionele aansluiting met iemand anders ook weer heel persoonlijk is. Maar een gemeenschappelijke noemer is er wel degelijk en dat is ‘betekenis hebben voor een ander’, het gevoel hebben dat je er werkelijk toe doet. Dat je iets unieks deelt met iemand dat niet zomaar vervangbaar is.

En dan gaat het om dat advies van jou, waar iemand op zit te wachten. Om jouw aanwezigheid, die gevraagd wordt. Om jouw mening die telt. Om die aanraking die onmisbaar is. Om die hulp, die niemand anders zo goed kan geven. Of om dat plezier dat je met niemand anders hebt.

En dat is een contact van hart tot hart, iets wat ver uitstijgt boven de praktische en rationele omgang met elkaar.