Het eerste dodelijke ongeval als gevolg van het appen achter het stuur heeft nu (bewezen) plaatsgevonden. En dat heeft veel stof doen opwaaien. Want deze persoon lijkt een lagere straf te krijgen dan iemand die zoiets doet nadat hij gedronken heeft. En natuurlijk protesteren de ouders van het betreffende meisje hier tegen. Want als jij iemand dood rijdt door je eigen onachtzaamheid, mag het niet uitmaken waar die onachtzaamheid uit voort komt. De gevolgen ervan zijn immers even ernstig.

Blind en doof

Iemand die loopt te appen, is volledig blind en doof voor wat er om hem heen gebeurt. Dus een boete is absoluut op zijn plaats als je append aan het verkeer deelneemt. Op het internet kun je je de hele dag vermaken met taferelen die door het appen worden veroorzaakt. Mensen lopen elkaar omver, tegen bushaltes en lantaarnpalen aan. Duiken al append in de sloot of een vijver, steken ineens over of laten alles vallen omdat er appje binnenkomt.
Als een kip zonder kop lopen ze rond, zonder zich ook maar iets aan te trekken van een ander. En ook daar komen ze gewoon mee weg, terwijl je onmiddellijk in je kraag wordt gevat als je een borrel op hebt en alles wat minder helder ziet.

Een appie maakt niemand happie

Hoe ziekmakend en ontwrichtend dit app-gedrag voor de mensheid is, zal gaandeweg wel duidelijk worden. Een appie maakt niemand happie. Want we leven straks alleen nog in de surrogaat werkelijkheid van de digitale wereld. Een wereld die bol staat van de nepverhalen en namaak-acties, valse voorstellingen van de werkelijkheid en uit zijn verband gerukte feiten. We zijn alleen nog bezig met de vorm, en niet meer met de inhoud van het leven.

Al die appjes zijn eigenlijk een voortdurende roep om aandacht, om gezien te worden. Hoe dat in onze maatschappij is geslopen, wordt mooi uit de doeken gedaan in serie over de 6 laatste generaties in de regiokranten (die nog loopt). Dan zie je hoe mensen steeds meer met zichzelf bezig zijn gegaan en alsmaar minder rekening zijn gaan houden met een ander. En hoe de mentaliteit van ‘doe maar gewoon’ veranderde in die van ‘zie mij eens …’.