De inhoud telt (niet meer)

Tradities en cultuureigen feestdagen zijn een groot goed. Dus wat mij betreft moet dit allemaal blijven: de verjaardag, Carnaval, de bouwvak, de Paashaas, Zwarte Piet en ook het Kerstfeest dat wat extra licht brengt in de donkerste dagen van het jaar.  Maar wat minder gezellig is aan al deze tijden, is dat we het allemaal zo overdrijven. Dat we net doen alsof dit de enige momenten zijn waarop er lekker gegeten en gedronken wordt en er cadeaus worden uitgedeeld, dat er eindeloos gepraat wordt over ‘hoe dit in te vullen’ en de verwachting die we eraan koppelen: iedereen ‘moet’ iets doen en iedereen ‘moet’ er zijn.

De vorm is -jammer genoeg- vaak belangrijker dan de inhoud.

Rust en dankbaarheid

De meeste hoogtijdagen zijn bedoeld om even stil te staan bij het leven zelf, wat rust te nemen en je dankbaarheid te betuigen voor alles wat er is. Een verjaardag is vooral een heuglijke mijlpaal voor jezelf waarbij je een nieuw levensjaar ingaat. Carnaval luidt een periode in van ingetogenheid en vasten, en tijdens de bouwvak mag je even bijkomen van het harde werk. Pasen en het Kerstfeest zijn bedoeld om stil te staan bij de thema’s geboorte en wedergeboorte, goed en kwaad. En Sinterklaas met zijn Pieten is een combinatie van dit alles, met speciale aandacht voor het (onbedeelde) kind.

Maar wie is er nog bezig met de ware betekenis van deze gebeurtenissen? Wie denkt er in deze maanden -waarin alles draait om de meest luxe cadeaus, levensmiddelen en kleding- nog aan bezinning, rust en dankbaarheid? En wie denkt er nog aan een ander?

Vul je Kerststal met zwarte schapen

Veel mensen gaan zonder vaste partner of familie door het leven. Een deel hiervan kiest daar voor en is er gewoon gelukkig mee. Maar er is ook een deel dat noodgedwongen in deze levenssituatie zit en niemand heeft om mee samen te zijn. Dit zijn allemaal mensen die over het hoofd worden gezien en die –rondom Kerst- met hun zwavelstokje in de kou blijven staan. Het eigen gezin krijgt ineens voorrang (Robert ten Brink vliegt daarvoor met hele families de wereld over) en ruzies moeten zelfs tijdelijk worden bijgelegd voor het (schijn)heilige samenzijn.

Maar hoe verrijkend zou het niet zijn om iemand anders bij het kerstdiner te vragen uit de vrienden- of kennissenkring, of een ‘zwart schaap’ uit de buurt dat je eigenlijk niet kent? Is dat niet de essentie van het Kerstfeest, ‘tezamen komen’ en eens wat meer aandacht geven aan elkaar?

Dat lijkt me het mooiste cadeau voor jezelf en de ander: de eigen kerststal vullen met mensen van buitenaf die je niet elke dag ziet.

Ziekte: genetisch bepaald?