Waartoe zijn wij op aarde? Deze vraag werd ons vroeger in het Christendom al jong gesteld. Het antwoord was dan zonder nadenken: ‘om God te dienen en hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn’. De betekenis daarvan bleef onduidelijk, maar ons werd aangeraden om de diverse ge- en verboden van onze kerk te respecteren.

Meer dan één leven

Ruim een jaar geleden heb ik al iets geschreven over reïncarnatie en karma (2 verschillende artikelen). Begrippen die wij als Christenen niet direct gebruiken maar die in feite wel verweven zitten in veel Bijbelteksten. Zoals in een alternatief antwoord op bovenstaande vraag:  “Wij komen bij God vandaan, en wij worden weer thuis verwacht in zijn eeuwige en grenzeloze heerlijkheid. Daartussenin leven wij op deze aarde”.

Het leven op aarde lijkt dus bedoeld als ‘een reisje’ naar de stoffelijke wereld (de Universiteit van het leven) om nieuwe ervaringen op te doen.

Ontwikkeling van de ziel, geest

Niet alleen in het Christendom maar ook in alle andere religies wordt aangedrongen op de ontwikkeling van onze ziel, onze geest. Alle geloven zijn het er over eens dat wij niet worden afgerekend op wat wij aan geld of goederen hebben verzameld, maar op het werk dat wij aan onze ziel hebben verricht.

De zin van het leven is dus de zelfontwikkeling: het steeds weer bijslijpen van je ziel. Dat wil zeggen leren van je fouten, constant te rade gaan bij je geweten, zoveel mogelijk goed doen en je ego opzij zetten. Het gaat niet om macht maar om kracht. Niet om lusten en begeerten maar om bewogenheid en liefde. Niet om prestaties of resultaat maar om zuivere intenties. Want alleen als je iets met de juiste intenties doet, zonder enig belang voor het ego, wordt een fout of misstap je vergeven.

Kijk niet naar een ander

Als jouw intentie is de ander een loer te draaien of de loef af te steken, dan heb je voor jezelf weer iets recht te zetten (de wet van karma). Onze opdracht is een goed mens te zijn, met zorg voor onze naasten en het leren onderscheiden van goed en kwaad. Daarbinnen heeft iedereen een eigen ‘doel’. Dus kijk of wijs nooit naar iemand anders, want wat de één al geleerd of gezien heeft zal voor de ander pas later aan de orde komen (iedereen zit in een andere klas). En behandel de ander als je gelijke, als een ziel die -net als jij- ook bezig is met het opdoen van nieuwe ervaringen.

Als je dat lukt, dan kun je vredig je ogen sluiten als dit leven voorbij is.

Een eigen mening: vaak aanleiding tot ruzie