Op dit moment, in de Corona-crisis, staat de wereld op zijn kop. We zijn het spoor kwijt geraakt, dus grijpt het lot in. Althans, zo zie ik het want we proberen constant om de ‘evolutie’ naar onze hand te zetten en weten van gekkigheid niet meer wat we moeten doen.
Grenzen overschreden
We hebben de grenzen overschreden van het mogelijke en het redelijke, zijn gaan denken dat de welvaart oneindig is en het leven volledig maakbaar. Maar niets is minder waar.
Even iets in China laten maken omdat het daar goedkoper is, maakt ons alleen maar afhankelijk van dat land. Eindeloos produceren geeft een hoop overbodige ballast waar we geen raad meer mee weten. Alsmaar meer willen verdienen maakt ons onachtzaam en arrogant. Drie keer per jaar massaal op vakantie verpest de cultuur van het land waar we op onze verwende wensen willen worden bediend. En door constant ons plezier na te jagen buitenshuis, zijn we allang vergeten hoe gezellig het thuis kan -en zou moeten- zijn. Liever er vandoor, op reis, op de vlucht dan rustig even zitten keuvelen in kleine kring. Overal op aarde willen wij onze luxe demonstreren. Is het dan gek dat minder bedeelde volkeren naar ons land willen komen om daarvan mee te genieten?
Om nog maar niet te spreken van dat grote stralingsraster dat om de aarde moet worden gelegd om nog sneller internet te krijgen (5G). Millimeter-golven die invloed hebben op alles wat leeft, die maken dat vogels dood uit de lucht vallen en mensen ziek worden.
Onze gezondheid in handen gegeven van de industrie
Omdat niemand meer vertrouwt op de natuurlijke kracht van zijn lichaam en het zelfhelende vermogen, hebben wij bovendien onze gezondheid in handen gegeven van de ‘experts’. Mensen die zich specialist noemen omdat ze een klein stukje van ons lichaam hebben bestudeerd. Maar ook mensen die het grotere geheel uit het oog verloren zijn. Mensen die denken dat met chemisch-synthetische middelen elke ziekte kan worden bezworen of geweerd. Maar nog nooit zijn er zoveel ‘onbegrepen ziekten’ geweest dan in deze tijd. En ondanks alle miljarden die er in onderzoek worden gestoken, neemt het aantal chronische ziekten (bij jong en oud) alleen maar toe. Is het dan gek dat de natuur ons laat zien dat het zo niet verder kan?
Over dit alles, ons egoïsme en de wijd verbreide hoogmoed, zal ik in de komende tijd gaan schrijven. Want als er iets nodig is in deze tijd, is het wel reflectie, bezinning op ons doen en laten. We zullen echt moeten beseffen dat we de regie van ons leven hebben overgedragen aan de politieke en (zogenaamd) wetenschappelijke machten, zodat we steeds minder te zeggen hebben over wat er ‘met ons’ gebeurt. Want als we dat niet doen, krijgen we voortaan elk jaar te maken met de dreiging van een virus om onze persoonlijke vrijheid nog verder aan banden te leggen (de nieuwe dictatuur).
Niets bedreigender dan het onzichtbare kwaad, en als je de mens maar angst aanjaagt, dan luistert hij wel. Daarom wordt het tijd om ons gezonde verstand weer wat meer de ruimte te geven.
Geen reacties