Gezondheid

De waarde van het leven

De storm in het land van de zorgverzekeringen is weer gaan liggen, en het is bekend wie welk aandeel heeft in onze omvangrijke ‘zorgmarkt’ van bijna 100 miljard per jaar. Ieder mens gebruikt dus gemiddeld zo’n 5.800,00 euro per jaar aan zorgkosten. En dat bedrag blijft maar stijgen. De vraag is dan ook wat ons leven waard is, per dag dat we langer leven.

Een paar cijfers

Mensen onder de 60 jaar gebruiken gemiddeld 3.000,00 euro, boven de 60 jaar 6,500 euro, boven de 75 jaar 10.000, boven de 85 jaar 16.000 en boven de 95 jaar zelfs 55.000 euro per jaar (zie CBS en RIVM). In onze opvatting moeten we er altijd alles aan doen om het leven (nog even) in stand te houden. Maar wanneer houdt dit op? Als de kosten van deze zorg de komende 20 jaar nog verdubbelen, hoe moet dat dan?

Mogen we onszelf de vraag stellen of de mens er op een zeker moment zelf geld moet bijleggen om zijn leven te verlengen? En wat doen we met de groep die wel 100.000 euro per jaar aan zorgkosten gebruikt?

Onze ethiek

Deze (ethische) vragen zijn uitermate moeilijk te beantwoorden. Want we staan immers niet meer stil bij de betekenis van het leven, en zijn ervan overtuigd dat het leven éénmalig is. De dood wordt daarom gezien als een kwaad, dat -kost wat het kost- geweerd moet worden. En we kunnen nauwelijks accepteren dat de dood zich op een ander moment aandient dan we zelf willen.

Maar waar is onze oude geloofsethiek die zegt dat ‘wij worden gehaald als de tijd er is’ (door God of het leven zelf bepaald)? Wat zou het voor onze ziel betekenen om nog een dagje langer op aarde te zijn? Een dagje, dat zoveel geld en inspanning kost van onze gezondheidszorg?

Robotisering van de mens

De angst voor de dood maakt dat we vechten tegen een enorme bierkaai. We menen ziekte op allerlei manieren te moeten onderdrukken en het oud-worden lijkt een wedloop van succes te zijn (zowel voor overheden als voor de mens zelf). De gemiddelde leeftijd moet alsmaar omhoog. Hoeveel geld dat kost, kan ons eigenlijk niet schelen.

Maar die instelling zal op een zeker moment tegen ons gaan werken. Want als we ons niet langer afvragen waarvoor het leven dient en het natuurlijke verband tussen lichaam en geest ontkennen, dan zal de zorg onbetaalbaar worden. Dan komt er een tijd dat al het geld gaat naar de instandhouding van onszelf, als mechanische- en chemische wezens (volgepropt met steeds nieuwe onderdelen en medicatie) waar de essentie uit verdwenen is.

Dan zijn we aangeland bij de robot-mens. Een mens, die nog wel op aarde is, maar die niet meer leeft in de werkelijke betekenis van het woord: bezig zijn met het opnemen en verwerken van alles om hem heen om op die manier zijn ziel/geest te vormen.

Obsessies

Gerelateerde berichten

Geen reacties

Reageer op dit bericht

Powered by themekiller.com