Gezondheid

De ouderdom: een cadeau

Geschreven door Nestor (naam onbekend)

De ouderdom, heb ik besloten, is een cadeau
Ik ben nu, vermoedelijk voor het eerst in mijn leven,
De persoon die ik altijd heb willen zijn.
Niet meer bezig met inkomen vergaren,
Noch met het zorgen voor huis en haard,
Of het dansen naar andermans pijpen.

Oh, niet mijn lichaam!
Daar wanhoop ik soms van: die rimpels,
de wallen onder mijn ogen, en de hangende buik.
En vaak schrik ik van dat oude mens, dat ik in mijn spiegel zie.

Maar ik heb zoveel dierbare vrienden uit dit leven zien vertrekken
Voordat ze van de vrijheid konden genieten
die het ouder worden kent.
Gewoon tot 4 uur ‘s nachts op de computer bezig zijn als ik dat wil
Of dansen met mezelf op de geweldige muziek van de 60/70-s,
Slapen tot de middag,
Eten wat ik lekker vind,
En huilen over dat wat me raakt.

Ik kan nu wandelen over het strand
In een zwembroek die niet meer in de mode is,
Duiken in de golven, zo vaak ik wil
Ondanks de misprijzende blik van jongeren
Die zich niet realiseren dat ze ook ooit zo zullen zijn.

Ik weet dat ik soms vergeetachtig ben.
Maar dat is niet erg, want sommige dingen kun je maar beter vergeten.
En uiteindelijk zal ik de belangrijke dingen onthouden.
Natuurlijk is mijn hart door de jaren heen gebroken.
Maar een hart dat nooit gebroken is, is steriel
En kent de ware diepgang van het leven niet.

Ik ben gezegend
Om lang genoeg geleefd te hebben om grijs te worden
En dat mijn lach voor altijd gegriefd is in mijn gezicht.
Zoveel mensen hebben nooit gelachen
En velen zijn gestorven voordat het pigment hen in de steek liet.

De oude dag is een verworvenheid.
Er is geen moeten meer, alleen maar mogen.
Geen wantrouwen of onbegrip,
Want die hebben plaats gemaakt voor het weten en begrijpen.

Ik heb het kaf van het koren weten te scheiden
En besloten wat voor mijzelf belangrijk is.
Ik laat me niet meer afbrengen van mijn eigen wil,
Heb het recht verdiend om dingen anders te zien.
Want elk ding heeft meer kanten,
En ik heb alle kanten gezien.

Elke dag opnieuw heb ik de tijd
Om met mijn vrienden te filosoferen,
Dingen de revue te laten passeren
En inzichten te verwerven.

Zo slijp ik mijn geest steeds scherper,
En word ik steeds minder robot,
Steeds meer mens.

Nestor

120 jaar jong: oud nieuws

 

 

Gerelateerde berichten

Geen reacties

Reageer op dit bericht

Powered by themekiller.com