Veel voorkomende aandoeningen van de luchtwegen zijn astma en bronchitis. In beide gevallen gaat het om een ontsteking in een deel van de luchtwegen, die zowel in acute als chronische vorm bestaat en gepaard gaat met benauwdheid, een piepende ademhaling en hoesten.

De behandeling in de reguliere geneeskunde bestaat uit het opheffen van deze symptomen met een ontstekingsremmend en/of een luchtwegverwijdend middel, vaak toegediend via een ‘inhaler’ (het pufje).

De longen: je eigen ruimte innemen en gebruiken

De longen vertegenwoordigen de ruimte en vrijheid waarmee je  het leven in- en uitademt. Aandoeningen van de longen (en de daarbij behorende toegangswegen als bronchiën en luchtpijp) hebben dan ook te maken met het afstaan van ruimte aan anderen, het jezelf insnoeren, tekort doen of wegkruipen. Je  kunt niet vrij meer ademen en in het ergste geval dreig je zelfs te stikken (acute astma-aanval).

Het onderscheid tussen astma en bronchitis is ook in psychologisch opzicht heel miniem. In beide gevallen gaat het om een innerlijke gespannenheid, een (on)bepaalde angst om jezelf te zijn en je uit te drukken zoals je zou willen. Deze gespannenheid gaat gepaard met een gevoel van machteloosheid en frustratie (zie ook het artikel over ontsteking).

Veelvoorkomend bij kinderen

Dat kleine kinderen veel met astma en bronchitis te maken hebben, is niet toevallig. Zij moeten nog leren om zichzelf uit te drukken en als ze daarin voortdurend gecorrigeerd of bekritiseerd worden, dan kunnen ze het letterlijk erg benauwd krijgen. Gelukkig is dit vaak een tijdelijke situatie en ‘groeien kinderen er vanzelf over heen’, wat niets anders wil zeggen dan dat ze leren zich op hun eigen manier te uiten.

Als iemand zich blijvend en onbewust ‘onder het gezag’ plaatst van iets of iemand in zijn omgeving, dan kan de astma of bronchitis chronisch worden. Een voorbeeld hiervan is een tiener die zich niet meer vrij voelt omdat zijn moeder chronisch ziek is. Of het kind dat zich na een scheiding van de ouders niet meer volledig uit kan drukken uit angst voor onenigheid.

Astma en bronchitis kunnen dus ontstaan door elke belemmering die iemand ervaart (!) om zijn eigen vleugels uit te slaan en alle ruimte te nemen voor zijn ontwikkeling. Dit is dus een puur individueel iets dat in principe weinig te maken heeft met een daadwerkelijk verbod of met een overheersing. Het is vooral een waanidee, een verkeerd beeld van de werkelijkheid waardoor je meent dat iets niet mag of kan.

Sporten of zingen

Vaak wordt kinderen met astma of bronchitis aangeraden om te gaan sporten of te zingen. Dat zou de luchtwegen trainen in het op orde krijgen van de ademhaling. Dat is op zich geen gekke gedachtegang, maar hij is net iets te ‘materieel’ van aard. Want dat sporten of zingen heeft alleen een heilzame werking als dat de juiste manier is voor iemand om zichzelf te uiten en vrij te voelen. Het kan dus goed zijn voor de één, maar slecht voor de ander. Als iets ‘moet’ en niet werkelijk aansluit op iemands behoefte, dan kan iemand daar juist astmatisch van worden.

Zo leek een ademtherapie lange tijd de oplossing te zijn voor stotteraars. Maar inmiddels zijn we daar weer een stuk minder enthousiast over. Want ook dit bleek niet de oplossing te zijn voor iedere stotteraar.

De angst of de spanning oplossen

En zo gaat het met alles. Welke therapie je ook kiest: iets werkt alleen grondig en blijvend als de onderliggende reden van de kwaal (angst, spanning, onvermogen)  wordt aangepakt en weggenomen. Het is daarbij goed om te weten dat een onderdrukking van de ene klacht een andere klacht oproept. Zo is de onderdrukking van een huidprobleem (het wegsmeren van eczeem) vaak aanleiding tot de ontwikkeling van astma of bronchitis.

De beloofde hyperventilatie komt in het volgende artikel, samen met het hoesten.

 

Hyperventilatie en hoesten, je niet vrij voelen om je te uiten