In de discussie over ziekten gaat het vaak over de vraag of iets aangeboren (genetisch bepaald) is of opgelopen (van buitenaf veroorzaakt). Mensen willen vaak weten of ‘het in de familie zit’ en steeds vaker wordt er gezocht naar een mogelijkheid om die familiaire aandoening ‘voor’ te zijn door medicatie of amputatie. Maar dat is onmogelijk, zeker als we in aanmerking nemen dat we ‘genen’ zelf aan en uit kunnen zetten (zie mijn artikel hierover).

Breder perspectief: karma en reïncarnatie

Wil je iets van ziekte begrijpen, dan zul je het leven in een breder perspectief moeten plaatsen. Want als je ervan uit gaat dat elk leven éénmalig en toevallig is, dan kun je alleen maar gefrustreerd toekijken hoe dingen zich ontwikkelen. Dan lijd je onder gevoelens van ongelijkheid en onrechtvaardigheid en sta je machteloos aan de zijlijn.

Maar als je het begrip reïncarnatie voor mogelijk te houdt, dan wordt het al een stuk eenvoudiger. Als je het idee van meerdere levens kunt vatten, waarbij de ‘geest’ steeds nieuwe dingen moet leren (vanuit het zogenaamde karma), dan heeft die aangeboren levensbeperking ongetwijfeld een reden. In de keten van alle levens (samsara) wisselen lange en gezonde levens zich nu eenmaal af met korte en minder gezellige, afhankelijk van wat ons te doen staat in dat nieuwe leven. Alles wat zich in een leven voordoet, heeft dus een betekenis voor het individu of voor het volk en is deel van de evolutie van de mensheid als geheel.

Een epidemie of collectieve ziekte zegt iets over de maatschappij

In de discussies over vaccinaties en een epidemie, zoals de Vogelgriep, wordt er volledig voorbijgegaan aan de ‘energetische’ betekenis van ziekte. Men meent de bacterie of het virus te moeten bestrijden, terwijl deze alleen maar ‘vat’ krijgt op mens of dier als de omstandigheden daar naar zijn. Want die bacteriën of virussen laten zich echt niet uitroeien door de mens (zie eerder artikel).

De pest, de pokken en de Spaanse Griep zijn er (bij ons) niet meer, maar nu draait alles om kanker. Dat heeft niet zozeer met bacteriën of virussen te maken, maar met de evolutie van de mens: de levensstijl die wij momenteel kennen.

Zoals een individuele ziekte iets zegt over de persoon die het betreft, zegt een collectieve ziekte iets over het volk die het aangaat en datgene, waar het tegen aanhikt.

Bijstelling van levenswijze

Epidemieën proberen ons duidelijk te maken dat we van het goede pad af zijn geraakt en dat we iets aan onze levenswijze moeten bijstellen. De pest noopte ons om af te rekenen met de donkere middeleeuwen waarin men nog geloofde in Gods verdoemenis (slachtoffergevoel). De pokken riepen ons op om ons zelfbewustzijn en de eigen rechten te ontwikkelen terwijl de Spaanse Griep ons dwong om uit de loopgravenoorlog te komen en weer een voelend en bewogen mens te worden.

En zo is de Vogelgriep (maar ook de varkenspest) een signaal dat er teveel dieren in een onnatuurlijke ruimte zitten waardoor hun leven in de knel komt. De suggestie, dat de Vogelgriep door één toevallig overvliegende vogel wordt veroorzaakt wiens poep (met virus) in die kleine leefruimte terecht komt, is –wat mij betreft- ronduit ridicuul. Want die trefkans is kleiner dan dat ik een miljoen win in de loterij.

Streek- of cultuurgebonden

Vanwege deze ‘boodschap’ zijn veel ziektes dan ook streek- of cultuurgebonden: malaria en gele koorts in ontwikkelingslanden, hart- en vaatziekten in het ‘ koude westen’ (waarin we ons hart niet meer laten spreken), kanker in de hoog geïndustrialiseerde landen met een perfectionistische en materialistische levensstijl.

Ik kom daar later nog op terug. Maar iedereen, die dit onderwerp wat beter wil bestuderen, raad ik het boek aan van Ard Pisa: “Wat Angelina (Jolie) niet wist over kanker, maar wel had moeten weten”. Deze man heeft 10 jaar lang onophoudelijk onderzoek gedaan naar genen, kanker en alles wat daarmee te maken heeft en komt in ieder geval ook tot de conclusie dat we ziekte niet kunnen voorkomen door amputaties.

Karma: wat je daden bewerkstelligen